Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Η γενετική ιστορία της Ελλάδας. Το DNA των Ελλήνων




Ο Καθηγητής Τριανταφυλλίδης 


Εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτουν μέρα με τη μέρα οι γενετικές έρευνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και σε άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, συμπληρώνοντας το πάζλ για την καταγωγή των Ελλήνων. 

Tο Eλληνικό γενετικό υλικό «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών, λιγότερο με των Γάλλων και με ένα ποσοστό των Ισπανών, όχι όμως και με των Τούρκων. 

Στο βιβλίο του, εκτός από την παράθεση δεδομένων, ο καταξιωμένος επιστήμονας συγκρίνει τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων με αντίστοιχα στοιχεία λαών της Βαλκανικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. 

Οι νέες έρευνες, που βασίζονται στη μελέτη του DNA και όχι στις αναλύσεις αίματος όπως παλιότερα, οδηγούν σε πιο έγκυρα συμπεράσματα και αναμένεται να δώσουν νέες πληροφορίες για το γενετικό υλικό των Ελλήνων, εκτιμά ο κ. Τριανταφυλλίδης. «Το γεγονός ότι απέχουμε γενετικά από τους Σλάβους το είχαμε διαπιστώσει και παλιότερα, μελετώντας τις ομάδες αίματος. 

Πλέον έχουμε στοιχεία από 300.000 γονίδια και γενετικούς δείκτες για να αποδείξουμε ότι δεν ισχύουν, για παράδειγμα, ισχυρισμοί όπως ότι οι Έλληνες έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως είχαν υποστηρίξει εσφαλμένα, τελικά, οι Σκοπιανοί», υπογραμμίζει ο καθηγητής.

«Συγκρίνοντας το DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας, διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό είναι ίδιο. Η γενετική συμβολή των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας ανέρχεται στο 37,3% και 10%, αντίστοιχα. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές της Μεγάλης Ελλάδας, στη νότια Ιταλία, αποτελούνται κυρίως από ελληνικούς πληθυσμούς, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το γενετικό αποτύπωμα εξακολουθεί να αποκαλύπτεται σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια!», παρατηρεί ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Το Ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο. 

Εκτός από τους Τούρκους, και οι Βούλγαροι, Σλάβοι της ΠΓΔΜ και Αλβανοί διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους Έλληνες. Επιπλέον, τα γενετικά δεδομένα απορρίπτουν ως εσφαλμένη τη θεωρία του Φαλμεράυερ περί της καταγωγής των Ελλήνων, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι ομαδοποιούνται γενετικά με ευρωπαϊκούς λαούς.

Η DNA υπογραφή των Ελλήνων αντικατοπτρίζει, ακόμη και σήμερα, την εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει τη συνέχεια των Ελλήνων στον χώρο και στον χρόνο. 


Tο επιστημονικό αυτό κείμενο απευθύνεται, όχι μόνο στους ειδικούς επιστήμονες, αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό που επιθυμεί να ενημερωθεί με τρόπο υπεύθυνο για τα ευαίσθητα ζητήματα της γενετικής ταυτότητας και ιστορίας των Ελλήνων.



Στο νέο βιβλίο του, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης παντρεύει τη Γενετική με την Ιστορία, την Αρχαιολογία, τη Γλωσσολογία, την Ανθρωπολογία, την Παλαιοντολογία και τη Μυθολογία, δίνοντας επιστημονικές απαντήσεις σε ερωτήματα για την ταυτότητα και την καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας.



Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Περιπέτειες στη χώρα των κανιβάλων



Χέρμαν Μέλβιλ

Μια πραγματική ιστορία που μοιάζει με παραμύθι βγαλμένο από τον πιο ευφάνταστο νου είναι ό,τι αφηγείται ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό. Είναι η προσωπική του περιπέτεια σε μια φυλή κανιβάλων στα νησιά Μαρκήζες στις Νότιες θάλασσες τον περασμένο αιώνα. 

Δυο φίλοι ναυτικοί εγκαταλείπουν το πλοίο τους κι ύστερα από πολλές περιπέτειες φτάνουν στην κοιλάδα της Ταϊπίι. Η αγωνία και ο φόβος τους για τη ζωή τους εναλλάσσονται με τις παραδεισένιες ομορφιές του νησιού και τη φιλοξενία των κατοίκων. Ωστόσο, οι κάτοικοι της Ταϊπίι είναι κανίβαλοι και με τους κανίβαλους δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος για τη ζωή του... 

Ο ένας από τους δυο φίλους χάνεται στην προσπάθειά του να βρει βοήθεια. Απομένει μονάχα ο ένας -ο συγγραφέας- για να ζήσει όλα τα γοητευτικά παράδοξα που περιγράφει στο βιβλίο του.

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Η γαλλική επανάσταση


LA REVOLUTION FRANSAISE



Είναι άραγε δυνατόν να κατανοήσουμε την Γαλλική Επανάσταση αν δεν αντιμετωπίσουμε κριτικά τα ταμπού και τους μύθους που γεννήθηκαν μαζί της; Αυτός είναι ο στόχος-πρόκληση του μνημειώδους βιβλίου των Fransois Furet και Denis Richet, που εξακολουθεί να τροφοδοτεί έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις μέχρι σήμερα. Καταγράφοντας τα γεγονότα που άλλαξαν την όψη του κόσμου, οι δύο ιστορικοί απορρίπτουν τόσο τους νοσταλγούς του βασιλιά όσο και τους σεκταριστές του Ροβεσπιέρου και καταδεικνύουν τις αποκλίνουσες όψεις του επαναστατικού φαινομένου: Η Γαλλική Επανάσταση 

 Περιεχόμενα


ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ 
Α' ΜΕΡΟΣ 
Από τη Γενική Συνέλευση των Τάξεων ώς την 9η Θερμιδόρ 
1ο Κεφαλαίο: Η Γαλλία του Λουδοβίκου 16ου 
2ο Κεφάλαιο: Η εξέγερση των τάξεων 
3ο Κεφάλαιο: Οι τρεις επαναστάσεις του καλοκαιριού '89 
4ο Κεφάλαιο: Η ευτυχής επανάσταση 
5ο Κεφάλαιο: Ο εκτροχιασμός της επανάστασης 
6ο Κεφάλαιο: Ο επαναστατικός ρομαντισμός 
7ο. Κεφάλαιο: Ο καιρός της παραζάλης 
Επίλογος του Α' μέρους 
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ 
Από την 9η Θερμιδόρ ώς την 18η Μπριμέρ 
8ο Κεφάλαιο: Θερμιδόρ ή η ανέφικτη λήθη 
9ο Κεφάλαιο: Η αστική δημοκρατία 
10ο Κεφάλαιο: Η ιταλική περιπέτεια 
11ο Κεφάλαιο: Ο διαρκής πόλεμος 
12ο Κεφάλαιο: Η νέα Γαλλία 
13ο Κεφάλαιο: Το τέλος ενός καθεστώτος 
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ 
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Λακεδαιμονίων πολιτεία



Με τον "Αγησίλαο" και τη "Λακεδαιμονίων Πολιτεία" (45ος τόμος της σειράς) οι εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ παρουσιάζουν στο αναγνωστικό κοινό δύο κείμενα του Ξενοφώντα εξαιρετικής ολκής για την ιστορία, το πολίτευμα και την καθημερινή ζωή της αρχαίας Σπάρτης. 

Στο πρώτο κείμενο ο αρχαίος ιστορικός παρουσιάζει τη ζωή, το έργο και τις ψυχικές αρετές του βασιλιά της Σπάρτης Αγησιλάου του Β΄, μιας από τις σημαντικότερες πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδας, του ηγέτη με το πανελλήνιο όραμα, το οποίο διατήρησε και προσπάθησε να υλοποιήσει μέχρι το τέλος της ζωής του. Το σχετικό κείμενο μετά από μια εισαγωγή για το περιεχόμενο, τους λόγους σύνθεσής του και το ιστορικό πλαίσιο της δράσης του Αγησιλάου μετέφρασε ο φιλόλογος, δ. φ. του Α.Π.Θ. Πέτρος Βλαχάκος, ο οποίος κάνει και έναν αναλυτικό σχολιασμό βασισμένο στις πηγές και τη σύγχρονη βιβλιογραφία, όπου εκτός των άλλων παρατίθενται για πρώτη φορά και αρκετές πληροφορίες από βυζαντινές πηγές. Το κείμενο προλογίζει ο ομότιμος καθηγητής της κλασικής φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Λυπουρλής. 

Τη "Λακεδαιμονίων Πολιτεία" μεταφράζει και ερμηνεύει ο φιλόλογος Γιώργος Ράπτης, φέρνοντας στην επικαιρότητα τη βαθιά διαφορά ανάμεσα στο ολιγαρχικό πολίτευμα της Σπάρτης και την "Αθηναίων Πολιτεία", φιλελεύθερη και δημοκρατική, πολιτικά συστήματα που με ελάχιστες αποκλίσεις επανεμφανίστηκαν στη διαδρομή του χρόνου και είναι κυρίαρχα στις μέρες μας. Διαφέρουν μόνο στους "μηχανισμούς ελέγχου" και την "επιβολή ποινών" προς τους παρεκτρεπομένους, που στην αρχαία εποχή λειτουργούσαν με μεγάλη αυστηρότητα και για τους άρχοντες και για τους αρχομένους, θέμα που στην εποχή μας εφαρμόζεται ετεροβαρώς..

 



Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Πλούταρχος. Παράλληλοι βίοι Αλέξανδρος - Καίσαρας


Στην αρχή του έργου αυτού ο Πλούταρχος εξηγεί στους αναγνώστες του το σκεπτικό και τη φιλοσοφία των "Παράλληλων βίων" του. Δε θα εκθέσει καθεμιά από τις περίφημες πράξεις με λεπτομέρειες, αλλά θα μιλήσει συνοπτικά, γιατί δε γράφει Ιστορία αλλά βίους. Θέλει να δώσει τα σημάδια της ψυχής του Αλεξάνδρου (και του Καίσαρα), να τους ψυχογραφήσει και να μιλήσει για τη ζωή τους, για το χαρακτήρα τους. 

Αρχίζοντας τη σκιαγράφηση του Αλεξάνδρου, μιλά για την καταγωγή του, που την ανάγει στον Ηρακλή, γενάρχη των Μακεδόνων, αλλά και για τη φημολογία ότι ήταν γιος του Δία. Φυσικοί γονείς του ήταν ο Φίλιππος, βασιλιάς των Μακεδόνων, και η Ολυμπιάδα, από τη βασιλική οικογένεια των Μολοσσών της Ηπείρου, δυναμική γυναίκα και μύστρια των Ορφικών μυστηρίων. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στην Πέλλα της Μακεδονίας με όλη τη φροντίδα των γονέων του για σωστή αγωγή και μόρφωση δίπλα σε μεγάλους σοφούς της εποχής του με σπουδαιότερο το Σταγειρίτη φιλόσοφο Αριστοτέλη. Η εξωτερική του εμφάνιση δήλωνε θερμή και πυρετώδη κράση· συνετός αλλά ταυτόχρονα ορμητικός, αποφασιστικός και βίαιος. [...] 
(από την περίληψη του κειμένου του Γιώργου Αθ. Ράπτη)

Περιεχόμενα 

1.Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ 
2. ΟΙ «ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΒΙΟΙ» 
3. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 
4. ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
5. ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
6. ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ 
7. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΚΑΙΣΑΡΑ 
8. ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ 
9. ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙΣΑΡΑ 
10. ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΚΑΙΣΑΡΑ 
11. ΧΑΡΤΕΣ 
12. ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Οι συμφορές του δανεισμού



(Περί του μη δειν δανείζεσθαι)

Οι "Συμφορές του δανεισμού: (Περί του μη δειν δανείζεσθαι)" ανήκουν στα "Ηθικά" του Πλούταρχου. Η ιδιαίτερη ζέση με την οποία ο, συνήθως ήπιος και χαμηλών τόνων, συγγραφέας τους επιδίδεται στην κατακεραύνωση του φαινομένου του δανεισμού (από την πλευρά των οφειλετών), καθώς και της απληστίας και της βαναυσότητας των πιστωτών, στρέφοντας εναντίον τους όλο το ρητορικό του οπλοστάσιο, οδήγησε αρχικά τους μελετητές στο να αμφισβητήσουν την πατρότητα του κειμένου και στη συνέχεια στο να το θεωρήσουν νεανική ρητορική άσκηση, εκλαμβάνοντας τη φλόγα του ως "juvenilis ardor". 

Η νεότερη έρευνα ωστόσο έχει καταδείξει πλέον ότι πρόκειται για έργο της ώριμης περιόδου του Πλούταρχου, και συγκεκριμένα για ομιλία γραμμένη το νωρίτερο το 92 μ.Χ., αν όχι πολύ αργότερα. Πιθανότατα εκφωνήθηκε στην Αθήνα, που, όπως και άλλες ελληνικές πόλεις, μαστιζόταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης σε εγχώριους, αλλά κυρίως ξένους, ως επί το πλείστον Ιταλούς, πιστωτές και στους αντιπροσώπους τους. Ο Πλούταρχος, με μεγάλη ευαισθησία, φωτίζει ένα σοβαρότατο και πολυδιάστατο πρόβλημα. Συγχρόνως κατορθώνει, χάρη στην αμεσότητα, την ψυχολογική οξυδέρκεια, το (ενίοτε μαύρο) χιούμορ και το πάθος του, να μην αφήσει αδιάφορο ούτε τον αναγνώστη των δικών μας ημερών - κάθε άλλο.

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Πλούταρχος. Παράλληλοι βίοι Λυκούργος - Νουμάς




Το σπουδαιότερο συγγραφικό έργο του Πλουτάρχου είναι κατά κοινή ομολογία οι "Παράλληλοι βίοι", παράλληλες δηλαδή βιογραφίες, κατά ζεύγη ενός Έλληνα και ενός Ρωμαίου πολιτικού ή στρατηγού, 48 στον αριθμό, από τους οποίους διασώθηκαν οι 46. Έγραψε βέβαια και τα "Ηθικά", πάμπολλες δηλαδή πραγματείες με θέματα την αρετή, τη θεολογία, τη θρησκεία, την πολιτική και το ρόλο της φιλοσοφίας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, κυρίως των δημόσιων ανδρών, από τις επιλογές και τις δράσεις των οποίων εξαρτάται ανέκαθεν η ζωή των αρχομένων. Όμως φαίνεται ότι με τα "Ηθικά" του δεν αισθανόταν να πετυχαίνει τον αντικειμενικό σκοπό του για επηρεασμό των ανθρώπων της εποχής του και για στροφή τους στο δρόμο της αρετής, σε μια εποχή που η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε μεσουρανήσει και όδευε στον αναπόφευκτο κατήφορο.

Έτσι στράφηκε στη βιογραφία των μεγάλων πολιτικών και στρατηγών του παρελθόντος, για να δώσει πιο απτά και ανθρώπινα παραδείγματα - πρότυπα για μίμηση των μεγάλων στιγμών τους ή και για αποφυγή έκνομων δραστηριοτήτων τους. Στην πρώτη γραμμή των επιλογών του είναι ο Σόλων με τον Ποπλικόλα, ο Θεμιστοκλής με τον Κάμιλλο, ο Αριστείδης με τον Κάτωνα, ο Περικλής με το Φάβιο Μάξιμο, ο Αλκιβιάδης με το Μάρκιο, ο Πελοπίδας με το Μάρκελλο, ο Αλέξανδρος με τον Καίσαρα, ο Αγησίλαος με τον Πομπήιο, ο Δημήτριος με τον Αντώνιο κ.ά. 

Ο Πλούταρχος στους "Παράλληλους Βίους" του δηλώνει καθαρά ότι δε γράφει ιστορία ούτε επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην καταγραφή των επιφανέστερων πράξεών τους, αλλά με υπαρκτά πρόσωπα και με αληθινές καταστάσεις ακτινογραφεί τον ψυχικό τους κόσμο και προσφέρει στους αναγνώστες το απαραίτητο ιστορικό υλικό για κατανόηση των αρακτήρων των επώνυμων ανδρών και της ηθικής συμπεριφοράς τους. 

Έτσι, με αριστοτεχνικό τρόπο, ο Πλούταρχος αναστοχάζεται και παντρεύει τη γνώση του παρελθόντος με την ανάγκη ηθικής ανάτασης λαών και αρχόντων, σε μια εποχή με έντονα τα συμπτώματα παρακμής.

ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ - ΝΟΥΜΑΣ



(...) Ο Λυκούργος της Σπάρτης και του Πλουτάρχου αναδύεται από το σκοτάδι ή το ημίφως των μυθικών χρόνων της εποχής του χαλκού και φέρνει το φως, τον ήλιο της Δικαιοσύνης, στην σπαρασσόμενη από εμφύλιους πολέμους περιοχή της Λακεδαιμονικής γης. Η μορφή του Λυκούργου δεν είναι μυθική μόνον εκ του λόγου ότι βρίσκεται στα όρια του μύθου και της ιστορίας, δεδομένου ότι έζησε στους πρώιμους αρχαϊκούς χρόνους, τον 8° αιώνα π.Χ. Άλλωστε, δε θεωρώ ότι οι προϊστορικοί χρόνοι ανήκουν στη μυθολογία. Απλά, τα στοιχεία καταγραφής λείπουν. Και αυτά όχι όλες τις φορές. Οι τρεις εκστρατείες και μορφές που τις συνοδεύουν πριν από τη μεγάλη του Τρωικού πολέμου φαινομενικά ανήκουν στο μύθο. Η πρώτη εκστρατεία είναι εκείνη κατά της Τροίας του Λαομέδοντα, που έλαβε χώρα 60-65 χρόνια πριν από το μεγάλο Τρωικό με εκστρατευτή και εκπορθητή τον Ηρακλή. Τότε σώθηκε με λύτρα εξαγοράς ο Πρίαμος, μόνος από τους γιους του Λαομέδοντα, όπως και το όνομά του μαρτυρεί (αγορασμένος, από τον αόριστο επριάμην του ρήματος ωνέομαι -ούμαι) και έτσι με βάση το στοιχείο της ηλικίας του Πριάμου, όπως μας το παραδίδει ο Όμηρος, μπορούμε με ακρίβεια να υπολογίσουμε το χρόνο που η εκστρατεία αυτή (του Α' Τρωικού πολέμου) έλαβε χώρα. (...) 
 (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα 

 1. Εισαγωγή. Βύρωνα Πολύδωρα 

 2. Βίος του Πλουτάρχου 

3. Έργα αποδιδόμενα στον Πλούταρχο 

4. Λίγα λόγια για την αρχαία Σπάρτη 

5. Περίληψη του βίου του Λυκούργου 

6. Κείμενο - μετάφραση 

7. Σχόλια στον Λυκούργο 

8. Λίγα λόγια για την αρχαία Ρώμη 

9. Περίληψη του βίου του Νουμά 

10. Κείμενο - μετάφραση 

11. Σύγκρισις Λυκούργου-Νουμά 

12. Σχόλια στον Νουμά 

13. Βιβλιογραφία 

14. Έργα του ίδιου συγγραφέα


Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Το ελληνικό τάγμα στο ύψωμα «Χάρρυ»



Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο “Το ημερόλόγιο ενός Έλληνα Στρατιώτη στον πόλεμο της Κορέας” (εκδόσεις "Μεσόγειος") του βετεράνου Γεωργίου Παγωμένου.

Μόλις φτάσαμε στους πρόποδες του Χάρι όλοι χάσαμε το χρώμα μας. Στην μία μεριά βλέπαμε όπλα σπασμένα, αλλού βρώμάγαν και κρατάγαμε τις μύτες μας και ανεβαίναμε κατά­κοποι. 

Οι Αμερικανοί όπου ευρίσκονταν επάνω στο ύψωμα, χωρίς να περιμένουν, μόλις μας είδαν κατέβαιναν σαν τρε­λοί λασπωμένοι, αξούριστοι και εντελώς απογοητευμένοι. 

Ανεβήκαμε, μας έδειξαν οι διμοιρίτες τον τομέα που θα έπιανε η κάθε ομάδα και αρχίσαμε να σκάβουμε να βγάλου­με έστω και λίγο χαράκωμα, όπου είχαν χωθεί από τα βλή­ματα. Αφού έδειξα στον κάθε άνδρα από την ομάδα μου πού θα έφθιανε θέσεις, άρχισα και γω να φθιάξω την δική μου, αλλά πού να σκάψω που το μέρος ήταν όλο πτώματα. 

Καταπρώτη σκαπανιά που έριξα άκουσα κάτι απαλάδα στο σκαπάνι. Κοιτάζω και ήταν ένα κινέζικο πόδι. 

Το πετάω και αρχινάω πάλι το έργο μου, δεν είχα βγάλει τρεις φθιαριές χώμα και βλέπω ένα(ν) ολόκληρο. Τι να κάνω τώρα που όπου και να πήγαινα το ίδιο ήταν, το πετάω και αυτό και συνεχίζω. Για να μην τα πολυλογώ, μέχρι να φθιάξω τη θέση ξέχωσα τέσσερα πτώματα. 

[Όλη η περιοχή έμοιαζε σαν ένα απέ­ραντο νεκροταφείο ομαδικών τάφων, σαπισμένες ανθρώπινες σάρκες που τη βρώμα δεν την άντεχες όσο κι αν προσπαθούσες να κρατήσεις τη μύτη σου κλειστή. 

Με την προμήθεια αεροζόλ για να αναπνέομε προσπαθούσαμε να δουλεύουμε. Αν οι Κινέζοι επιχειρούσαν επίθεση αυτό το βράδυ δεν θα γλίτωνε κανείς μας.] 

Με τις επιθέσεις που κάναν κάθε μέρα ανέβαιναν οι Κινέζοι, έμπαιναν μέσα στα αμπριά και στα χαρακώματα, αρχινάγαν οι Αμερικάνοι με το πυροβολικό και τους χώναν όλους μέσα στο χώμα. 

Δουλέψαμε όλοι σκληρά. Οι Κορεάτες μάς κουβάλαγαν ξύλα και τσουβάλια και λίγο πολύ έφθιαξε ο καθένας μια θέση για να μπει μέσα. 

[Είχαμε μια ομάδα από Νότιο-Κορεάτες, έπαιρναν τα πτώματα μακριά, μα το χώμα ήταν ποτισμένο με το σα­πισμένο αίμα και τα υγρά του ανθρώπινου οργανισμού, οπότε με την αποπνικτική βρώμα δεν μπορούσαμε να απαλλαγούμε. 

Οι Νοτιο-Κορεάτες μάς έφερναν ξύλα χοντρά και τσουβάλια, βάζαμε τα ξύλα επάνω από τα πολυβολεία και ατομικές θέσεις και μετά γεμίζαμε τα τσουβάλια χώμα και τα βάζαμε επάνω. Με αυτό προστατευόμαστε από τους όλμους.] 

Είχαμε όμως δυο τραυματίες καταπρώτη μέρα από ένα βλήμα που είχε πέσει την ώρα που δουλεύα­με. Νύκτωσε, έπιασε καθένας μια θέση και περιμέναμε με το δάκτυλο στην σκαντάλη. 

Τα ολμάκια του λόχου τα εξηντάρια έριχναν συνεχώς φωτιστικά για να βλέπομε μπροστά μας. Έβαλε ο Θεός το χεράκι του και δεν ήλθαν αυτό το βράδυ διότι δεν θα γλίτωνε κανείς. 

[Από τη βορειοδυτική πλευ­ρά δεν μπορούσαμε να εργαστούμε διότι είμαστε ακριβώς απέναντι από τα Κινέζικα στρατεύματα περίπου τριακόσια-πενήντα μέτρα και ήταν πιο ψηλά από εμάς.]

Ξημέρωσε 17/6/53, αφού είδαμε ότι γλιτώσαμε το πρώτο βράδυ αρχίσαμε να δουλεύομε με πιο όρεξη σήμερα, αλλά είχαμε κακή ζωή, πείνα και κούραση και από την άλλη με­ριά η βρόμα των νεκρών (177). 

[Υποφέραμε από τρομερή κούραση. Από φαγητό δεν μας πείραζε μόνο πίναμε κρύο νερό και αεροζόλ που αναπνέαμε. Τον ύπνο τον είχαμε ξεχάσει τα τελευταία εικοσιτε­τράωρα.] 

Χωρίς να καθίσουμε ούτε και να κοιμηθούμε όπως είμαστε ξενύκτηδες, δυο βράδια γεμίζαμε τσουβάλια και κτίζαμε επάνω στις θέσεις που είχαμε φθιάξει. Ώσπου να βραδιάσει τις είχαμε σχεδόν τελειώσει. 

[Την ημέρα αυτή μας επισκέφτηκαν δυο Αμερικανοί αξιωματικοί και ένας Έλληνας. Κατα­λάβαμε αμέσως ότι θα επιτεθούν οι Κινέζοι. Οι άνδρες αυτοί ήταν του Α-2 και ξέρανε τι θα κάνουν οι Κινέζοι με ακρίβεια.] 

Μόλις άρχισε να σουρουπώνει μας ειδοποιάνε, όλους να πιάσωμε τις θέσεις μας και να ‘χωμε το νου μας, διότι είχαν πληροφορίες ότι θα μας κάναν επίθεση οπωσδήποτε αυτό το βράδυ. 

Απόψε κάπως είχαμε λίγο θάρρος, διότι είχαμε φθιάξει τις θέσεις και θα μας προφύλαζαν έστω από τα εγκαιροφλεγής. 

Πυρομαχικά είχαμε όσα θέλαμε και έτσι είχαμε πεποίθηση ότι μέχρι να είναι ένας ζωντανός, δεν θα πατούσε Κινέζος επάνω. 

[Είχαμε βάλει ορισμένους στα ακροαστικά φυλάκια σε θέσεις καίριες να μας ενημερώνουν για την κάθε κίνηση των Κινέζων για να μπορούμε οι υπόλοιποι να δουλεύουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια, όπως προανέφερα. 

Στο ένα ακροαστικό ήταν ο φίλος μου ο Ανδρεαδάκης από τον Κρουσώνα Κρήτης. Περίπου στις 11:45 η ώρα το ακροαστικό αντιλήφθηκε πως όλα τα υψώματα των Κινέζων είχαν μαυρίσει, σαν να είχαν φυτρώσει ξαφνικά μικρά δέντρα στα απογυμνωμένα υψώματα. 

Αυτά τα μικρά μαύρα που φαινόταν σαν δέντρα ήταν οι εκατοντάδες από Κινέζους που ερχόταν να μας επιτεθούν. 

Η αναλογία ήταν 2.850 χιλιάδες Κινέζοι κι εμείς ένας λόχος που εάν υπολογίσουμε τις απώλειες του προηγούμενου μετώπου θα είχαμε μείνει περίπου ενενήντα με ενενήνταπέντε άντρες. Μας υποστήριζαν βέβαια τα Αμερικάνικα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιούσανε σε αυτόν το πόλεμο. 

Μόλις το ακροαστικό φυλάκιο αντιλήφτηκε ότι οι Κινέζοι ερχόντουσαν, τηλεφώνησαν και αμέσως πήδησαν μέσα στα χαρακώματα.] 

Τις 11.45 η ώρα, όπως είχα προσυλλογιστεί μπροστά μου, ακούγω ένα πολυβόλο που ήταν αριστερά από την ομάδα μου και άρχιζε απότομα να βάζει ταχεία βουλή. 

Εν τω μεταξύ το ύψωμα άναψε και τα κινέζικα βλήματα έπεφταν βροχή στα αμπριά μας. Επάνω οι Κινέζοι είχαν πλησιάσει πολύ κοντά, βγήκαμε όλοι στο χαράκωμα αψηφώντας το θάνατο και αγωνιστήκαμε σκληρά, περίπου 11/2 ώρα, απεκρούσαμε την πρώτη επίθεση. 

Δεν πέρασε μισή ώρα, δεν είχαν πάψει τα πρώτα πυρά, ορμάνε και για δεύτερη φορά όπου και φτάσαν στα χαρακώματα. Τους απεκρούουμε και για δευτέρα φορά το ύψωμα εσειότανε από τα βλήματα. Κάναν να ησυχάσουν για λίγο νομίζοντας εμείς ότι τώρα πια δεν θα ξανάκαναν επιχείρηση και όμως μάταια η σκέψη μας. 

Τις τρεις η ώρα (στις πρώτες ώρες της 18 Ιουνίου) επιτέθουνται για τρίτη φορά. Και πάλι κατάφεραν να μπουν στα δικά μας χαρακώματα, τους αποκρούσαμε διά της λόγχης, με πιο πυκνά πυρά και ουρλιάσματα σαν λυσσασμένα σκυλιά να μας κατασπαράξουν, δεν ήξεραν όμως ότι το Χάρι το κράταγαν Έλληνες στρατιώτες. 

[Τηλεφωνική επικοινωνία εγώ δεν είχα διότι είχε διακοπεί από τα βλήματα. Έπραττα όπως μπορούσα με τους άντρες της ομάδας μου.] 

Απελπισμένοι πια για τις προσπάθειες που έκαναν και δεν μπόρεσαν να πατήσουν επάνω στο Χάρι, όσοι γλύτωσαν έφυγαν κακώς κακού, αλλά οι πιο πολλοί άφηκαν τα κορμιά τους γύρω από το ύψωμα. 

Ξημέρωσε και ησύχασε λίγο το κακό. Μαζέψαμε τους νεκρούς, είχαμε πέντε και δεκαεννιά τραυματίες. 

Οι Αμερικάνοι αφού είδαν ότι δεν επιστοχωρήσαμε [οπισθοχωρήσαμε] όπως έκαναν αυτοί, νόμιζαν ότι μας είχαν όλους σφάξει επάνω στο ύψωμα. 

Ήλθαν όλοι οι νοσοκόμοι, φέραν δύο ντζέιμς φορεία και όλοι κοίταζαν, όταν κατέβαζαν τους νεκρούς και τους τραυματίες με περιέργεια και έλεγαν μόνο αυτοί είναι; Ακόμα και ο ίδιος ο διοικητής μας νόμιζε ότι ο τρίτος λόχος είχε σβήσει πια από το τάγμα και όμως με τη βοήθεια του Θεού περάσαμε καλά. 

Αφού κατεβάσαμε όλους τους τραυματίες έδωσε διαταγή ο διοικητής να έλθει ο 1ος λόχος να μας αντικαταστήσει. 

[0 1ος λόχος ήταν εφεδρικός στο ύψωμα 361 και σε περίπτωση που εμείς εγκαταλείπαμε το ύψωμα θα έκαναν αντεπίθεση. Εγώ είχα δύο τραυματίες στην ομάδα μου, τον Μαρίνο Μελισσαράτο από την Κεφαλλονιά, πολύ σοβαρά κτυπημένο, και τον Σταύρο Χλωρό, από τη Λέρο. 

Αφού τους περιποιηθήκαμε με τα ελάχιστα μέσα που διαθέταμε, τους κατεβάσαμε χαμηλότερα για να τους παραλάβουν τα ασθενοφόρα και τα ελικόπτερα τους πολύ βαριά τραυματισμένους. 0 Μελισσαράτος έμαθα πως πέθανε μέσα στο ελικόπτερο, ο άλλος από τη Λέρο έζησε και γύρισε ύστερα από ένα μήνα στην ομάδα μου.] 

Τις 18/6/53 ήλθαν κατά τις έντεκα η ώρα και φύγαμε εμείς, αλλά είμαστε όλοι σε άθλια κατάσταση. 

Στο δρόμο που βαδίζαμε όπου μας έβλεπε κανείς Αμερικανός σταματούσε προσοχή και μας χαιρετούσαν και εθαύμαζαν τη γενναιότητα του ελληνικού τάγματος διότι είχαν πέσει κορμιά σε αυτό το ύψωμα και δεν μπορούσαν να το κρατήσουν. 

[Ο θαυμασμός για το Ελληνικό Τάγμα δεν άργησε να διαδοθεί σε όλες τις συμμαχικές δυνάμεις, διότι όπως αναφέρω και παραπάνω τα πρώτα τρία τάγματα που είχαν αναλάβει την άμυνα του υψώματος Χάρι είχαν απώλειες το 80% (από χαρακτηριστικές πληροφορίες το έγραφαν αυτό).] 


Μαρτυρία Τσιακίρη Μόσχου επιλοχία του πυροβολικού 

Την τέταρτη ημέρα όμως στις 18 ΙΟΥΝΙΟΥ άρχισαν από το απόγευμα γύρω στις επτά να μας ρίχνουν με το πυροβολικό τους.

Aκροβολιστήκαμε όλοι μας. 

Εγώ αν ζει κάποιος απ΄όσους ήμασταν εκεί θα το θυμάται , έβαλα όλο το στοιχείο παρότι δεν ήμουνα στοιχειάρχης, πίσω στο αμπρί τους έκλεισα κι έμεινα εγώ, ο σκοπευτής κι ο γεμιστής στο αντιαρματικό σε μία θέση που την είχα μόνος μου φτιάξει την σκέπασα με σκέπαστρο και είπα πως αν κατορθώσει να περάσει από τη θυρίδα το βλήμα χαλάλι αφού εμείς θα κατορθώναμε να κάνουμε βολές ανάσχεσης πυροβολικού μπροστά από το φυλάκιο.

(...) Βγήκαν από μία μεριά σε ένα ύψωμα στο φυλάκιο κι ας είναι καλά ένας δεκανέας από την Ορεστιάδα του νομού Έβρου ο Πασσαλής Δημήτριος ο οποίος έγινε επ΄ανδραγαθεία Λοχίας και πήρε και χρυσό μετάλλιο ανδρείας, αυτός έσωσε το τάγμα εκείνο το βράδυ. 

Τραυματίστηκε ο λοχαγός Βυσσιώτης και το πρωϊ μάθαμε πως είχαμε έξη νεκρούς και 17 τραυματίες. 

Εγώ με το αντιαρματικό εκείνο το βράδυ έριξα 4 (τέσσερις) φόρτους βλήματα, 2 φόρτους αντιαρματικά και 2 φόρτους εναντίον προσωπικού. 

Κάθε δύο βλήματα έριχνα κι ένα αντιαρματικό για να αφήνει γραμμή και να βλέπω πού πήγαιναν τα βλήματα. 

Το πρωί στις 5 η ώρα ο λοχαγός Αγραφιώτης φώναζε τον δικό μου υπολοχαγό τον Ανδρέου Πέτρο, του απάντησα εγώ και του είπα πως είχα ακόμη 10 βλήματα. 

(...) Όσοι πολέμησαν στο Χάρρυ πήραν το παράσημο CAN DO που σημαίνει μπορείς να το κάνεις. 

177. Πρβλ. και τη σύγχρονη με τα γεγονότα μαρτυρία του Δημητρίου Παπαδόπουλου, εγγραφή για τις 17 Ιουνίου όπου σε συνομιλία με το διερμηνέα του 3ου Λόχου στο ύψωμα Χάρι αναφέρεται ότι «η μυρωδιά των νεκρών Κινέζων μας κάνει να λιποθυμούμε», και τη δική του εμπειρία από τις 18 Ιουνίου, οπότε ανέβηκε στο ύψωμα. Βλ. www.ophsa.org Demetrious Papadopoulos. htm. 

178. Στο ΓΕΣ/ΔΙΣ, Το Εκστρατευτικόν Σώμα Ελλάδος εις Κορέαν (1950-1955), Αθήνα. 1997. σελ. 230. δίνονται συνολικά 5 νεκροί (όλοι οπλίτες) για το διάστημα 16-19 Ιουνίου 1953: στις 16 Ιουνίου ο Γ. Τηλιακός, στις 17 Ιουνίου οι Αριστ. Καρόζης και Χριστόφ. Τερζόπουλος και στις 19 Ιουνίου οι Λ. Μάνθος και Ηλ. Παρίσης. 

Στο ίδιο δίνονται τα ονόματα 18 τραυματιών για τις 17/18 Ιουνίου και ενός που τραυματίστηκε στις 18 Ιουνίου. Δίνονται επίσης τα ονόματα 6 τραυματιών για τις 16 Ιουμίου. Βλ. και Olwell & Mitchell, The Fifteenth Infantry Regiment Yearbook, 1953. σελ. 99. 

179. 0 Στ. Χλωρός βρίσκεται στον κατάλογο τραυματιών της μάχης της 17/18 Ιουνίου ο οποίος παρατίθεται στο ΓΕΣ/ΔΙΣ. ο.π., σελ. 239. 0 κα περιλαμβάνει τον Μαρίνο Μελισσαράτο, το όνομα του οποίου όμως βρίσκεται ανάμεσα στους νεκρούς του ΕΚΣΕ στον κατάλογο που δίνεται από τους Olwell και Mitchell (The Fifteenth Infantry Regiment Yearbook, 1953, σελ. 99). Ο Μελισσαράτος μνημονεύεται και στο μνημείο των πεσόντων στην Κορέα που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. 

(Πηγή: koreanwarveterans.gr)
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

thulebooks.gr

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

ΑΓΡΙΚΟΛΑΣ


Ποπλίου Κορνηλίου Τακίτου

 
Julius Agricola

Ο Γναίος Ιούλιος Αγρικόλας (Gnaeus Iulius Agricola) ανέλαβε την διοίκηση της Βρετανίας το 77 και ως το τέλος του ιδίου καλοκαιριού είχε εξολοθρεύσει το φύλο των Ορδοβικών που είχε πραγματοποιήσει επιδρομή στην ρωμαϊκή επαρχία. Μέχρι το 80 ο Αγρικόλας ειχε καταφέρει να φτάσει σε μια γραμμή που ορίζεται από τον κόλπο της Κλώτης (Firth of Clyde ),προς την μεριά της Βόρειας θάλασσας έως τον κόλπο της Βοδερίας (Firth of Forth) από την πλευρά της Ιβερνίας (Ιρλανδίας) . Το 81 ο Αγρικόλας έκανε μια εκστρατεία δυτικά πέρα από τον κόλπο της Κλώτης φτάνοντας απέναντι από της ακτές της Ιβερνίας. Ο Αγρικόλας δεν αποβιβάστηκε στο νησί αλλά αρκέστηκε να πάρει υπό την προστασία του έναν από τους τοπικούς βασιλείς του νησιού που είχε εκδιωχθεί από την φυλή του . Το 82 ο Αγρικόλας επιτέθηκε πέρα από τον κόλπο της Βοδερίας, χρησιμοποιώντας και τον στόλο του. Οι ανυπότακτοι λαοί της Καληδονίας, στην βόρεια περιοχή του νησιού αιφνιδιάστηκαν αλλά αποφάσισαν να του επιτεθούν. Οι Καληδόνιοι έκαναν νυκτερινή επίθεση στο στρατόπεδο της 9ης Ισπανικής λεγεώνας και ξέσπασε άγρια σύγκρουση. Ο Αγρικόλας το πληροφορήθηκε και σπεύδοντας με ιππικές και πεζικές δυνάμεις επιτέθηκε στα νώτα των Καληδονίων που νικήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή. Εκείνη την εποχή μια κοορτίς επικουρικών από το γερμανικό φύλο των Ουσιπών στασίασε και κατέλαβε ορισμένα ρωμαϊκά πλοία. Οι Ουσίπες που δεν ήξεραν από ναυσιπλοΐα περιέπλευσαν κατά λάθος όλη την Βρετανία. Τελικά τα πλοία τους ναυάγησαν και όσοι επέζησαν συνελήφθησαν από Φρείσιους πειρατές. Ο Αγρικόλας αποφάσισε να συντρίψει την αντίσταση των Καληδονίων. Έτσι το 83 αφού πραγματοποίησε μια σειρά παραπλανητικών επιδρομών με τον στόλο του κινήθηκε εναντίον του βασιλιά τους Καλγάκου. Οι δύο αντίπαλοι συναντήθηκαν στο Γραβιανό Όρος (montem Graupium)...



Ο Πόπλιος Κορνήλιος Τάκιτος (P. Cornelius Tacitus), ο επιφανέστατος των ρωμαίων ιστοριογράφων, γεννήθηκε μεταξύ του έτους 50 και 60 μ.Χ. και πέθανε μεταξύ του 115 και 117 μ.Χ. Μορφώθηκε σε ρητορικές σχολές και έγινε γνωστός πρώτα ως ρήτορας. Ανέλαβε διάφορα πολιτικά αξιώματα, πραίτωρ, στρατηγός, ύπατος, κα. Παρά τη ρητορική χροιά που έχουν τα έργα του, προσπαθεί να ανατρέχει στις πηγές, είτε προφορικές είτε γραπτές, προς εξερεύνηση της αλήθειας, καθώς και στα συγγράμματα παλαιοτέρων ιστοριογράφων. Αναζητεί τις causas και τις rationes, δηλαδή τις φανερές και αφανείς αιτίες των γεγονότων, και προσέτι είναι ανυπέρβλητος ψυχολόγος. Έργα του: 1. «Διάλογος περί ρητόρων» (Dialogus de oratoribus). Σ' αυτό προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους της παρακμής της ρητορείας κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους. 2. «Αγρικόλας» (Agricola ή De vitta et moribus Iullii Agricolae), επαινετική βιογραφία με πολλά ιστορικά στοιχεία για τη Βρετανία όπου είχε αποσταλεί ο Αγρικόλας για να την υποτάξει. 3. «Γερμανία» (Germania), γεωγραφική και εθνογραφική περιγραφή της χώρας και των κατοίκων της. 4. «Ιστορίαι» (Historiae), σε 14 βιβλία από τα οποία σώζονται τα 5 πρώτα. Περιλαμβάνουν γεγονότα των ετών 69-96 μ.Χ. Το έργο γράφτηκε επί Τραϊανού (98-117 μ.Χ.). 5. «Χρονικά» (Annales) σε 16 βιβλία. Το έργο αυτό επιγράφεται και «Ab excessu divi Augusti libri». Περιλαμβάνει τη χρονογραφική ιστορία της Ρώμης από το θάνατο του Αυγούστου (14 μ.Χ.) μέχρι το θάνατο του Νέρωνα (68 μ.χ.).

 
Επαινετική βιογραφία με πολλά ιστορικά στοιχεία για τη Βρεταννία όπου είχε αποσταλεί ο Αγρικόλας για να την υποτάξει.

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Απομνημονεύματα περί του γαλατικού πολέμου


De bello gallico


Gaio Giulio Cesare
Γάιου Ιουλίου Καίσαρος


(Ζ΄έκδ. ) Δεμένο 


 Απομνημονεύματα περί του γαλατικού πολέμου 

Μία εσχολιασμένη έκδοσις αρχαίου Ελληνικού ή Λατινικού κειμένου είναι απόκτημα δι' οιανδήποτε γραμματείαν και επομένως και κυρίως δια την ελληνικήν τοιαύτην. Η υπό του αειμνήστου Ευστρατίου Δ. Τσακαλώτου έκδοσις των απομνημονευμάτων του Καίσαρος υπήρξεν απόκτημα και δια την εποχήν της επίτευγμα. Η μετά ταύτα όμως καθιέρωσις των απομνημονευμάτων περί του Γαλατικού Πολέμου μετά των τοιούτων του Εμφυλίου Πολέμου του Καίσαρος ως εξεταστέας ύλης εις το μάθημα των Λατινικών δια τας εισαγωγικάς εξετάσεις των θεωρητικών σχολών των Πανεπιστημίων της χώρας, έθεσεν επί τάπητος προβλήματα σχετιζόμενα προς την έκδοσιν ταύτην. Εν πρώτοις το κείμενον της εκδόσεως παρουσίαζεν ελλείψεις οφειλομένας εις την χρησιμοποιηθείσαν κριτικήν έκδοσιν και εις τυπογραφικάς παραλείψεις άλλα και εις άλλους λόγους. Κατά δεύτερον λόγον η μετάφρασις αρχαιοπρεπής και εν πολλοίς αδόκιμος και απομεμακρυσμένη της πιστότητας του κειμένου, εδημιούργει προβλήματα εις τους μελετώντας, απείρους της Λατινικής, υποψηφίους. Αλλά και η μεγάλη προσφορά της εκδόσεως, τα σχόλια, αρχαιοπρεπή και δύσχρητα, δεν προσέφεραν την απαιτουμένην εις τους μελετητάς βοήθειαν. [...] 

 (Από τον πρόλογο της έκδοσης)


Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Μάκμπεθ



Μουσική διεύθυνση: Μύρων Μιχαηλίδης
Σκηνοθεσία: Λορένζο Μαριάνι
ΠΡΕΜΙΕΡΑ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014
17, 18, 19, 21, 22, 24, 25, 26 Ιανουαρίου 2014
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη
Ώρα έναρξης: 20.00

Σκηνικά: Μαουρίτσιο Μπάλο  
Κοστούμια: Σίλβια Αϋμονίνο  
Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα
Φωτισμοί: Λίνους ΦέλμπομΣχεδιασμός Βιντεοπροβολών: Λούσυ Μακίννον
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Μάκμπεθ: Δημήτρης Τηλιακός (17, 19, 21/1) 
 Δημήτρης Πλατανιάς (18, 24, 26/1)
 Τάσης Χριστογιαννόπουλος (22, 25/1)
Μπάνκο: Τάσος Αποστόλου (17, 19, 21, 25/1)
 Πέτρος Μαγουλάς (18, 22, 24, 26/1)
Λαίδη Μάκμπεθ:  Δήμητρα Θεοδοσίου (17, 19, 21, 25/1)
 Τατιάνα Μελνυτσένκο (18, 22, 24, 26/1)
Ακόλουθος της Λαίδης Μάκμπεθ: Αντωνία Καλογήρου (17, 19, 21, 25/1)

 Σοφία Κυανίδου (18, 22, 24, 26/1)
Μακντάφ: Δημήτρης Πακσόγλου (17, 19, 21/1)

 Βαγγέλης Χατζησίμος (18, 24, 26/1)

 Φίλιππος Μοδινός (22, 25/1)
Μάλκολμ: Χαράλαμπος Αλεξανδρόπουλος (17, 19, 21, 25/1)

 Γιώργος Ζωγράφος (18, 22, 24, 26/1)
Γιατρός/ Υπηρέτης του Μάκμπεθ: Διονύσης Τσαντίνης (17, 19, 21, 25/1)

 Παύλος Σαμψάκης (18, 22, 24, 26/1)
Δολοφόνος / Αγγελιοφόρος: Χρήστος Αμβράζης (17, 19, 21, 25/1)

 Nίκος Συρόπουλος (18, 22, 24, 26/1)
Α’ Οπτασία: Παύλος Μαρόπουλος (17, 19, 21, 25/1)

 Θεόδωρος Μωραΐτης (18, 22, 24, 26/1)
Β’ Οπτασία: Μαρία Ζώη (17, 19, 21, 25/1)

 Τριανταφυλλιά Γεωργιάδου (18, 22, 24, 26/1)
Γ’ Οπτασία: Μαριλένα Στριφτόμπολα (17, 19, 21, 25/1)

 Διαμάντη Κριτσωτάκη (18, 22, 24, 26/1)
Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και το Μπαλέτο της ΕΛΣ

Εισιτήρια – ΝΕΕΣ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ

Τιμές εισιτηρίων: € 22, € 40, € 55, € 70
Τιμή παιδικού & φοιτητικού εισιτηρίου: € 13

Προπώληση εισιτηρίων
Ταμεία ΘΕΑΤΡΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ 
Ακαδημίας 59-61, Αθήνα, Στάση Μετρό Πανεπιστήμιο
Τρίτη – Κυριακή: 09.00–21.00 & Δευτέρα: 09.00-16.00
Τηλ. πωλήσεις 210 3662100

Ηλεκτρονική προπώληση: www.megaron.gr

Ταμεία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη 
Δευτέρα - Παρασκευή 10.00-18.00 & Σάββατο 10.00-14.00
κατά τις ημέρες των παραστάσεων: 
Δευτέρα - Παρασκευή 10.00-20.30 
Σάββατο 10.00-14.00 & 18.00-20.30
Κυριακή 18.00-20.30
&
Ομήρου 8 
ώρες λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή 10.00-16.00

Τηλεφωνική Αγορά Εισιτηρίων - 210 7282333


Με μία από τις συναρπαστικότερες όπερες του Βέρντι, τον Μάκμπεθ υποδέχεται η Εθνική Λυρική Σκηνή το 2014, στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη στο Μέγαρο Μουσικής, σε μουσική διεύθυνση Μύρωνα Μιχαηλίδη και σκηνοθεσία Λορένζο Μαριάνι. Από τις 17 Ιανουαρίου και για οκτώ μόνο παραστάσεις, θα παρουσιαστεί η εντυπωσιακή παραγωγή με θεαματικά σκηνικά και συντελεστές διεθνούς ακτινοβολίας. 

Στο πλαίσιο της κοινωνικής της πολιτικής η ΕΛΣ μειώνει τις τιμές των εισιτηρίων της παραγωγής: Στις ακριβές θέσεις, από τα 80 η τιμή μειώνεται στα 70 ευρώ ενώ από τα 60 στα 55 ευρώ. 
Βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό του Σαίξπηρ, η σημαντικότερη νεανική όπερα του Βέρντι προσφέρει σπάνια ψυχογραφήματα κυρίως των βασικών ρόλων, του στρατηγού Μάκμπεθ και της συζύγου του, δύο αδίστακτων χαρακτήρων, που μετέρχονται κάθε μέσου προκειμένου να αναρριχηθούν στο θρόνο της Σκωτίας. Έντονα δραματική μουσική μεγάλης δύναμης, σκιαγραφεί πρόσωπα και καταστάσεις. Το έργο θα παρουσιαστεί μαζί με το μπαλέτο που συνέθεσε ο σπουδαίος Ιταλός συνθέτης για την αναθεωρημένη εκδοχή της Όπερας που παρουσιάστηκε στο Παρίσι. 
Η υπόθεση αφορά την αναρρίχηση του στρατηγού Μάκμπεθ στο θρόνο της Σκωτίας αφού φονεύσει το βασιλιά Ντάνκαν και το στρατηγό Μπάνκο. Συνεργός και υποκινητής των εγκληματικών ενεργειών είναι η σύζυγος του Μάκμπεθ. Στη συνέχεια, εκείνη αυτοκτονεί υπό το βάρος των τύψεων κι εκείνος εκτελείται από τον ευγενή Μακντάφ, ο οποίος υπερασπίζεται τα δικαιώματα του Μάλκολμ, γιού του Ντάνκαν.
Ο Μάκμπεθ θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του είδους –στην εποχή τους θεωρήθηκε πρωτοποριακό έργο- ενώ λόγω των σχεδόν υπεράνθρωπων ερμηνευτικών του απαιτήσεων αποτελεί την υπέρτατη πρόκληση για τους ερμηνευτές των βασικών ρόλων.
Η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει εξασφαλίσει μια διανομή διεθνούς επιπέδου. Τον ομώνυμο ρόλο θα ερμηνεύσουν οι τρεις διαπρεπέστεροι έλληνες βαρύτονοι με διεθνή καριέρα: οι Δημήτρης Τηλιακός, Δημήτρης Πλατανιάς και Τάσης Χριστογιαννόπουλος
, ενώ στον ρόλο της Λαίδης Μάκμπεθ η διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνίδα υψίφωνος Δήμητρα Θεοδοσίου και η διαπρεπής Ουκρανή σοπράνο Τατιάννα Μελνυτσένκο
Χρονικά ο Μάκμπεθ προηγείται των αριστουργημάτων που καθιέρωσαν διεθνώς τον Βέρντι. Ωστόσο, στο έργο αυτό είναι ήδη πλήρως ανεπτυγμένη η μουσικοθεατρική γλώσσα του συνθέτη και μάλιστα πάνω στον καμβά ενός από τα μεγαλύτερα έργα της ιστορίας του θεάτρου. Ο Βέρντι και ο λιμπρετίστας του Φραντσέσκο-Μαρία Πιάβε ακολούθησαν σε γενικές γραμμές την αφήγηση της σαιξπηρικής τραγωδίας, μπολιάζοντας, ωστόσο, το λιμπρέτο με στοιχεία έντασης και θεατρικότητας που άρμοζαν στο ιλουζιονιστικό θέατρο του 19ου αιώνα. Έτσι, οι τρεις μάγισσες του πρωτοτύπου μετατράπηκαν σε ένα χορό μαγισσών, για τον οποίο ο Βέρντι έγραψε ορισμένες από τις ωραιότερες χορωδιακές του σελίδες, ενώ ο συνθέτης έγραψε συγκλονιστική μουσική για τις σκηνές μεγάλης θεατρικότητας, όπως η σκηνή της υπνοβασίας της Λαίδης Μάκμπεθ.
Στον Μάκμπεθ, ο Βέρντι υπερβαίνει τα συμβατικά πλαίσια της εποχής του για να συνθέσει ένα έργο με θεατρική δύναμη και με χαρακτήρες που διαθέτουν πρωτόγνωρο ψυχολογικό βάθος και ένταση, ενώ με τη δεξιοτεχνική ενορχήστρωση επιτυγχάνει να σκιαγραφήσει θεαματικά τη βία, τη συνομωσία, το θάνατο
Οι δύο κεντρικοί ρόλοι είναι από τους απαιτητικότερους του ρεπερτορίου, καθώς συνδυάζουν τις υψηλές φωνητικές απαιτήσεις με αντίστοιχες υποκριτικές. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν πρότειναν στον Βέρντι μία διάσημη πρωταγωνίστρια της εποχής του, με εξαιρετικά φωνητικά, αλλά φτωχά υποκριτικά χαρίσματα, για το ρόλο της Λαίδη Μάκμπεθ, ο συνθέτης αναφώνησε πως προτιμά να ο ρόλος να ερμηνευθεί από κάποια που δεν τραγουδά καθόλου, παρά από κάποια που δεν είναι ικανή να αναδείξει τις σκοτεινές και διαβολικές του παραμέτρους. Όσο για τον ομώνυμο ρόλο, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στο ρεπερτόριο του βαρυτόνου. Ανάμεσα στους τραγουδιστές που άφησαν εποχή στο ρόλο αυτό υπήρξε και ο σπουδαίος Έλληνας βαρύτονος Κώστας Πασχάλης (1929-2007), που τον ερμήνευσε στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου.
Στη νέα παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το ρόλο του τίτλου ερμηνεύει στην πρώτη διανομή ο Δημήτρης Τηλιακός, ο οποίος πρόσφατα ερμήνευσε Μάκμπεθ στην όπερα του Παρισιού και στο Τεάτρο Ρεάλ της Μαδρίτης, σε μουσική διεύθυνση Θεόδωρου Κουρέντζη και σκηνοθεσία Ντμίτρι Τσερνιακόφ, μια παραγωγή που κυκλοφορεί σε DVD σε όλο τον κόσμο. Δεύτερη διανομή ο Δημήτρης Πλατανιάς, ο οποίος διαπρέπει στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης –πρόσφατα εμφανίστηκε στην Royal Opera του Λονδίνου και την Όπερα της Φρανκφούρτης. Στην τρίτη διανομή, ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ο οποίος έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές στις εμφανίσεις του στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου –μεταξύ άλλων στην Κρατική Όπερα της Βιέννης και στην Όπερα του Παρισιού. Για τον ρόλο της Λαίδης Μάκμπεθ, η Δήμητρα Θεοδοσίου επιστρέφει στην Λυρική, έχοντας διαπρέψει ως σπουδαία ερμηνεύτρια του βερντιανού ρεπερτορίου σε θέατρα από το Μιλάνο έως τη Ζυρίχη και από το Λονδίνο έως την Ιαπωνία και τη Βραζιλία. Στην δεύτερη διανομή η Τατιάννα Μελνυτσένκο, η οποία έχει στο βιογραφικό της εμφανίσεις σε σημαντικά θέατρα.

Την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνή θα διευθύνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού Μύρων Μιχαηλίδης, ενώ τη Χορωδία της ΕΛΣ ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος. 
Το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε πλήρη σύνθεση θα χορογραφήσει ο Ρενάτο Τζανέλλα.



Ο Μάκμπεθ σε μία ματιά

Ο συνθέτης / Ο Τζουζέππε Βέρντι, ο διασημότερος συνθέτης του ιταλικού ρομαντισμού, γεννήθηκε στο Λε Ρόνκολε της βόρειας Ιταλίας το 1813 και πέθανε στο Μιλάνο το 1901. Σπούδασε μουσική στο επαρχιακό Μπουσσέτο και στη συνέχεια στο Μιλάνο. Τα πρώτα του έργα γράφηκαν μέσα στο επαναστατικό κλίμα της εποχής, απηχώντας ιδεολογικά τον αγώνα για την απελευθέρωση των ιταλικών κρατιδίων από τους Αυστριακούς και την ενοποίησή τους σε κυρίαρχη χώρα. Η ενασχόληση του Βέρντι με την πολιτική τον ανέδειξε σε εθνικό σύμβολο. Ως ακροστιχίδα το σύνθημα Viva Verdi σήμαινε Ζήτω ο Βίκτωρ Εμμανουήλ βασιλιάς της Ιταλίας-Viva Vittorio Emanuele RD’ Italia. Το 1861 ο συνθέτης εξελέγη μέλος του πρώτου ιταλικού κοινοβουλίου. Διασημότερες όπερές του είναι οι Ναμπούκκο (1842), Μάκμπεθ (1847/1865), Ριγολέττος (1851), Ο τροβαδούρος (1853), Η παραστρατημένη/Τραβιάτα (1853), Η δύναμη του πεπρωμένου (1862), Αΐντα (1871), Οθέλλος (1887) και Φάλσταφ (1893).
Με τη μουσική του ο Βέρντι εξέφρασε σε αισθητικό επίπεδο το πνεύμα του ώριμου ρομαντισμού και σε πολιτικό επίπεδο την επιθυμία των συμπατριωτών του να δουν την Ιταλία ελεύθερη και ενωμένη. Αγαπήθηκε από ιδιαίτερα πλατύ κοινό και απέκτησε εξαρχής δημοτικότητα που παραμένει αμείωτη μέχρι σήμερα. Στις ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες του 19ου αιώνα, ο Βέρντι υπήρξε ο συνθέτης που έζησε εκείνη τη μοναδική στιγμή στην Ιστορία της μουσικής, κατά την οποία η υψηλή τέχνη έγινε ταυτόχρονα και λαϊκή.

Το έργο / Όπερα σε τέσσερις πράξεις, ο Μάκμπεθ στηρίζεται στην ομώνυμη τραγωδία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (1605/6). Το ποιητικό κείμενο διαμορφώθηκε από τον Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε με τη συμβολή του Αντρέα Μαφέι. Ο Βέρντι ολοκλήρωσε το έργο σε πρώτη μορφή το 1847. Επανήλθε περίπου είκοσι χρόνια αργότερα, το 1865, με αφορμή την παρουσίαση της όπερας στο Παρίσι, στα γαλλικά. Η μετάφραση του ποιητικού κειμένου έγινε από τους Σαρλ-Λουί-Ετιέν Νυιττιέ και Αλεξάντρ Μπωμόν. 

Πρεμιέρες / Πολλές είναι οι εκδοχές, επομένως και οι πρεμιέρες του Μάκμπεθ. Συνοπτικά: Η αρχική ιταλική εκδοχή πρωτοπαρουσιάστηκε στο Τεάτρο ντελλά Πέργκολα της Φλωρεντίας στις 14 Μαρτίου 1847, η γαλλική εκδοχή της όπερας με μπαλέτο δόθηκε στο παρισινό Αυτοκρατορικό Λυρικό Θέατρο στις 21 Απριλίου 1865, η ιταλική μετάφραση της γαλλικής εκδοχής ανέβηκε στη Σκάλα του Μιλάνου 28 Ιανουαρίου 1874 ενώ η συχνά παρουσιαζόμενη υβριδική εκδοχή της όπερας παρουσιάστηκε στο βρετανικό Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν το 1938.
Στην Ελλάδα αναφέρεται παράσταση από ιταλικό θίασο στην Αθήνα το 1856 όπως επίσης το 1858 στην Κέρκυρα, πριν από την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα (1864). Στο δραματολόγιο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής η όπερα προστέθηκε Φεστιβάλ Αθηνών στις 15 Ιουλίου 1969 με πρωταγωνιστές τον Κώστα Πασχάλη και την Ίνγκε Μπορκ. Η μουσική διεύθυνση ήταν του Λαμπέρτο Γκαρντέλλι και η σκηνοθεσία του Τζων Κόπλεϋ. Στο θέατρο Ολύμπια το έργο παραστάθηκε για πρώτη φορά στις 12 Ιανουαρίου 1973 και πάλι με πρωταγωνιστή τον Κώστα Πασχάλη. 

Σύνοψη πρωτοτύπου

A’ Πράξη / Σκωτία, 1040 μ.Χ. Ο Μάκμπεθ και ο Μπάνκο, δύο στρατηγοί στο στρατό του βασιλιά Ντάνκαν, επιστρέφουν από τη μάχη. Στο δάσος συναντούν μάγισσες, οι οποίες προβλέπουν ότι ο Μάκμπεθ θα γίνει βασιλιάς της Σκωτίας αλλά και ότι ο Μπάνκο θα γίνει πατέρας βασιλιάδων. 
Στον πύργο του Μάκμπεθ η γυναίκα του πληροφορείται την προφητεία από γράμμα του συζύγου της. Όταν μαθαίνει ότι ο Μάκμπεθ επιστρέφει στο κάστρο συνοδευόμενος από το βασιλιά, αντιλαμβάνεται πως ήρθε η ώρα της δράσης. Πείθει το σύζυγό της να δολοφονήσει τον Ντάνκαν και ενοχοποιεί τους φρουρούς. Ο  Σκωτσέζος ευγενής Μακντάφ και ο Μπάνκο ανακαλύπτουν το φόνο. 

Β’ Πράξη / Ο Μάκμπεθ έχει γίνει βασιλιάς ενώ ο Μάλκολμ, γιός του Ντάνκαν, διέφυγε στην Αγγλία. Ενθυμούμενοι την προφητεία των μαγισσών, Μάκμπεθ και Λαίδη αποφασίζουν να σκοτώσουν τον Μπάνκο και το γιό του Φλίανς. 
Μπάνκο και Φλίανς πλησιάζουν στο κάστρο του Μάκμπεθ, προσερχόμενοι σε λαμπρό δείπνο, που παραθέτει ο βασιλιάς. Δολοφόνοι σκοτώνουν τον Μπάνκο, όμως ο Φλίανς τους ξεφεύγει. 
Κατά τη διάρκεια του δείπνου ένας δολοφόνος πληροφορεί τον Μάκμπεθ για όσα συνέβησαν έξω από το κάστρο. Επιστρέφοντας στο τραπέζι ο Μάκμπεθ θορυβείται καθώς νομίζει ότι βλέπει τον Μπάνκο να κάθεται στην προβλεπόμενη θέση. Η Λαίδη προσπαθεί να διώξει το φάντασμα από την σκέψη του συζύγου της, όμως αυτό επιστρέφει. Η περίεργη συμπεριφορά του Μάκμπεθ ξενίζει τους καλεσμένους. Θορυβημένος, ο Μακντάφ αποφασίζει να εγκαταλείψει τη Σκωτία, τώρα που την κυβερνά ένας τύραννος. 

Γ’ Πράξη / Ο Μάκμπεθ συναντά τις μάγισσες σε μία σπηλιά. Απαντώντας στα ερωτήματά του, προκαλούν σειρά από οράματα. Τον προειδοποιούν να φυλάγεται από τον Μακντάφ αλλά τον βεβαιώνουν ότι δεν κινδυνεύει από άνδρα που γέννησε γυναίκα, καθώς επίσης ότι θα βασιλεύει μέχρι να κινηθεί το δάσος του Μπέρναμ. Γεμάτος φόβο από την εμφάνιση των οραμάτων οκτώ βασιλέων που ακολουθούνται από τον Μπάνκο, ο Μάκμπεθ λιποθυμά. Όταν συνέρχεται αποφασίζει να εξοντώσει τον Μακντάφ και τη γενιά του. 

Δ’ Πράξη / Στα σύνορα Σκωτίας και Αγγλίας, Σκωτσέζοι πρόσφυγες θρηνούν την πατρίδα τους, που διοικείται από τον τύραννο Μάκμπεθ. Ο Μακντάφ πληροφορείται τη δολοφονία της γυναίκας και των παιδιών του και μαζί με τον Μάλμολμ αποφασίζει να εκδικηθεί. Κρυμμένοι πίσω από κομμένα κλαδιά όλοι μαζί προελαύνουν προς το κάστρο του Μάκμπεθ. Ο γιατρός και μία κυρία επί των τιμών παρακολουθούν έντρομοι τη Λαίδη Μάκμπεθ, η οποία καθώς υπνοβατεί ομολογεί τα φοβερά εγκλήματα που διέπραξε μαζί με το σύζυγό της. Συντριμμένος, ο Μάκμπεθ αντιμετωπίζει με απάθεια τα νέα του θανάτου της γυναίκας του. Ο στρατός των Μακντάφ και Μάλκολμ προελαύνει κρυμμένος πίσω από κλαδιά, τα οποία κρατά. Αντικρίζοντας το θέαμα οι έκπληκτοι φρουροί ανακοινώνουν στον Μάκμπεθ πως το δάσος του Μπέρναμ κινείται. Στη συνέχεια, στο πεδίο της μάχης ο Μάκμπεθ ακούει τον Μακντάφ να αφηγείται ότι δεν γεννήθηκε φυσιολογικά, αλλά ότι τον άρπαξαν πρόωρα από τα σπλάχνα της μάνας του. Συνειδητοποιεί ότι έχει έρθει το τέλος του. Τα νικηφόρα στρατεύματα του Μάλκολμ εισέρχονται και πανηγυρίζουν την απελευθέρωση της πατρίδας. 


 

thulebooks.gr