Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΒΑΥΑΡΙΚΕΣ ΑΛΠΕΙΣ







 


Πρόκειται για έναν πλήρη ταξιδιωτικό οδηγό που περιέχει περισσότερες από 900 φωτογραφίες, σχέδια και χάρτες. Ακόμα θα βρείτε τρισδιάστατες όψεις των σημαντικότερων περιοχών του Μονάχου καθώς επίσης και τομές και κατόψεις όλων των σημαντικών αξιοθέατων. Πληροφορίες θα βρείτε επίσης για τη διαμονή σας, το φαγητό και την περιήγησή σας.


Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΕΡΓΑ ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ




Ι Περιγραφή : Για τον πορισμό χρημάτων, Ο ηγεμόνας, Πώς ο δούκας εξοντώνει τους αντιπάλους του, Οι εξεγερμένοι της Βαλ, Διατριβές για τον Τίτο Λίβιο, Για την κατάσταση στη Γαλλία και τη Γερμανία. 

ΙΙ Περιγραφή : Ανάλυση των φλωρεντινών πραγμάτων, Η τέχνη του πολέμου, Υπόμνημα στον Ραφαήλ Τζιρολάμι, Φλωρεντινή ιστορία, Ο αρχιδιάβολος Μπελφαγκόρ, Ο Μανδραγόρας, Επιστολές. 


Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Κορσική



Κορσική, ένα νησί προικισμένο από τη φύση και την ιστορία, που "αναπαύεται" στην Τυρρηνική Θάλασσα, ανάμεσα στην Προβηγκία και την Τοσκάνη. 

Απολαύστε το μοναδικό τοπίο της, με τους γρανιτένιους βράχους που αντανακλούν το φως, τα βουνά, τα πυκνά δάση, τα φαράγγια, τους αμμουδερούς όρμους, τις απέραντες εκτάσεις του Ακρωτηρίου της Κορσικής και τα εκπληκτικά τοπία κατά μήκος των ακτών του Φυσικού Πάρκου της Σκαντόλα. 

Ανακαλύψτε τα ίχνη της πλούσιας ιστορίας, της αρχιτεκτονικής και πολιτισμού ενός νησιού που, λόγω της θέσης του, υπήρξε θέατρο πολεμικών αναμετρήσεων, κι ενός λαού που συνδυάζει στοιχεία από τους Καρχηδόνιους και τους Ρωμαίους ως τους κατοίκους της Πίζας, τους Γενοβέζους και τους Γάλλους. 

Σε αυτό το συναρπαστικό μα κι αινιγματικό νησί σάς ταξιδεύει ο οδηγός του Explorer με κατατοπιστικούς χάρτες, εντυπωσιακές εικόνες, προτάσεις περιήγησης και όλες τις χρηστικές πληροφορίες για τη διαμονή, τη διασκέδαση και τις μετακινήσεις.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Τζάκομο Πουτσίνι - Μαντάμα Μπαττερφλάι




Η Μαντάμα Μπαττερφλάι, το αριστουργήμα του οπερατικού ρεπερτορίου του Πουτσίνι παρουσιάζεται για τέσσερις παραστάσεις, σε νέα παραγωγή, στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία του διάσημου αργεντινού σκηνοθέτη της όπερας, Ούγκο ντε Άνα. Ο μοιραίος έρωτας της δεκαπεντάχρονης γκέισας Τσο-Τσο-σαν για τον Πίνκερτον, υποπλοίαρχο του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ανεβαίνει σε μια μεγαλειώδη παραγωγή με θεαματικά σκηνικά και διανομή διεθνούς επιπέδου όπου πρωταγωνιστεί μια πλειάδα Ελλήνων και ξένων σπουδαίων τραγουδιστών. Διευθύνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ Μύρων Μιχαηλίδης.

Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος



Αυτό που έχουμε μέσα μας, αυτό που μας συντροφεύει ακόμα και στην άκρα μοναξιά, αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει αλλά ούτε και να μας το δώσει, είναι πολύ πιο ουσιαστικό απ όλα τα αγαθά που μπορεί να διαθέτουμε, απ όλες τις εντυπώσεις που μπορεί να δίνουμε στους άλλους. 

 ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ

Νορβηγία: φύση και αρχιτεκτονική



Το 2005, η Νορβηγία ξεκίνησε ένα πρόγραμμα 15ετούς διάρκειας με σκοπό την αύξηση του τουρισμού. Η κυβέρνηση ζήτησε τη βοήθεια αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών ώστε να συνδυάσουν τα υπέροχα τοπία τους με αρχιτεκτονικά δημιουργήματα. Οι φωτογραφίες δείχνουν ότι τα έχουν καταφέρει περίφημα.


Travel Norway Architecture


Travel Norway Architecture



Travel Norway Architecture





Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture

Travel Norway Architecture




(Photographs Provided By The National Tourist Routes In Norway)

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Η τέχνη να επιβιώνεις


Κανένας άνθρωπος δεν έχει ζήσει στο παρελθόν, και κανείς δε θα ζήσει στο μέλλον. Το παρόν είναι η μόνη μορφή κάθε ζωής και το μόνο σίγουρο κτήμα της, το οποίο κανείς δεν μπορεί να της αφαιρέσει. 

 ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ


Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Beethoven



Μια συμβολή στη φιλοσοφία της μουσικής


Συγγραφέας:Wagner, Richard
Εκδόσεις:Νεφέλη 
Μετάφραση: Ιωάννης Φούλιας 
Επιμέλεια: Μάρκος Τσέτσος 
Επιμέλεια σειράς: Περικλής Δουβίτσας 
Έτος: 2013 

Παρά τον μονολεκτικό της τίτλο, η μικρή αυτή πραγματεία, που ολοκληρώθηκε από τον Wagner (1813-1883) τον Σεπτέμβριο του 1870 με αφορμή την εκατοστή επέτειο από τη γέννηση του Beethoven, δεν είναι μόνο για τον μεγάλο αυτό συνθέτη. Είναι εξίσου για τον Schopenhauer και τη μεταφυσική της βούλησης, της μουσικής, των ονείρων και της θέασης φαντασμάτων· είναι για το θέατρο, τον Shakespeare, τον Goethe και τον Schiller· είναι για την όπερα, τη μόδα, την κοινή γνώμη, τη μοντέρνα κουλτούρα με άλλα λόγια· είναι για τον εθνικό πολιτισμό των Γερμανών και των Γάλλων, στο σκηνικό τής μεταξύ τους εμπόλεμης σύρραξης και στο πλαίσιο της επικείμενης πολιτικής ολοκλήρωσης του γερμανικού έθνους· είναι για την Τέχνη στην αντίθεσή της με το καλλιτεχνικό εμπόρευμα· είναι όμως, κατά βάθος και πρωτίστως, για τον ίδιο τον Wagner και τη φιλοσοφική υπεράσπιση του μουσικού δράματος. 

 Πρόκειται για το πιο σημαντικό θεωρητικό γραπτό του Wagner μετά το "Όπερα και δράμα" και συμπυκνώνει τις φιλοσοφικές και αισθητικές απόψεις του μεγάλου μουσουργού στην ύστερη περίοδο του έργου και του βίου του. Η πρώτη αυτή ελληνική μετάφραση γίνεται με αφορμή την επέτειο των διακοσίων χρόνων από τη γέννησή του.



Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Τζακ Λόντον – Ιστορίες του Μποξ


…Μια γερή γροθιά κι είχε ξοφλήσει. Ο Τομ Κινγκ με καημό θυμήθηκε εκείνο το κομμάτι κρέας που το είχε ανάγκη τώρα, για την τελευταία γροθιά. Χτύπησε, όχι όμως δυνατά. Ο Σαντέλ κλονίστηκε αλλά δεν έπεσε. Παραπάτησε μέχρι τα σκοινιά όπου και στηρίχτηκε. Ο Κινγκ τον ακολούθησε παραπατώντας κι αυτός. Μέσα στην αγωνία της αποσύνθεσής του, έριξε μια ακόμη γροθιά. Το σώμα του όμως τον είχε εγκαταλείψει. Διατηρούσε μόνο τ’ αντανακλαστικά του αγωνιζόμενου μποξέρ, μέσα στην παραζάλη της εξουθένωσης. Η γροθιά που στόχευε το σαγόνι, δύσκολα έφτασε μέχρι τον ώμο του Σαντέλ. Οι κουρασμένοι του μύες δεν υπακούαν πλέον. Τρέκλισε. Κόντεψε να πέσει. Προσπάθησε ξανά. Η γροθιά του αυτή τη φορά αστόχησε ολοσχερώς, από πλήρη αδυναμία. Αγκάλιασε τον Σαντέλ για να μην πέσει. 

Ο Κινγκ δεν επιχείρησε να ελευθερωθεί. Είχε κάνει την ύστατη προσπάθεια. Τα νιάτα ανταμείβονται. Αγκαλιά με τον Σαντέλ, αισθανόταν τον αντίπαλό του να κερδίζει τη χαμένη του δύναμη. Ο διαιτητής τους χώρισε και μπροστά στα μάτια του είδε να αναζωογονούνται τα νιάτα. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, ο Σαντέλ κέρδιζε δυνάμεις. Οι γροθιές του, αρχικά αδύναμες, γίνονταν όλο και πιο σταθερές και ακριβείς. Ο Τομ Κινγκ, με θολωμένο βλέμμα, είδε το γάντι του Σαντέλ να κατευθύνεται στο σαγόνι του. Θέλησε να προφυλαχτεί σηκώνοντας το χέρι του. Διέβλεψε τον κίνδυνο. Προσπάθησε. Το χέρι του δεν υπάκουσε. Η γροθιά του Σαντέλ βρήκε το στόχο της. Ένιωσε κάτι σαν ηλεκτρική εκκένωση και ταυτόχρονα τυλίχτηκε από ένα μαύρο πέπλο. 

Όταν άνοιξε τα μάτια του, βρισκόταν καθισμένος στη γωνία του. Στ’ αυτιά του έφταναν οι κραυγές του πλήθους, σαν το βουητό του κύματος στην παραλία Μπόντι. (…) Τον κυρίευε μια καθολική ατονία, ένα τρέμουλο στο βάθος του στομαχιού, που μεταφερόταν σε όλο το σώμα του. Αναλογίστηκε τη στιγμή που ο Σαντέλ παρέπαιε, και η ήττα του έμοιαζε αναπόφευκτη. Αχ, με λίγο κρέας θα τα είχε καταφέρει. Του έλειπε μόνο εκείνη καθοριστική, τελευταία γροθιά. Γι’ αυτό έχασε. Για λίγο κρέας….

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Η νέα μασκότ του ζωολογικού κήπου του Λονδίνου


Η Tammy η μυρμηγκοφάγος έχει το δικό της… φρουρό

Η Tammy η μηρμυγκοφάγος είναι η νέα μασκότ του ζωολογικού κήπου του Λονδίνου. Είναι ιδιαίτερα φιλική και της αρέσει πολύ να περιδιαβαίνει τα δρομάκια του πάγκου και να σκαρφαλώνει στα δέντρα.


Η χαμηλή όρασή της όμως πολλές φορές της δημιουργεί προβλήματα και την κάνει ιδιαίτερα αδέξια, με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι του πάρκου να προσλάβουν έναν υπάλληλο, αποκλειστικά για τη δική της φροντίδα, όταν βγαίνει από το κλουβί της, κατά τις νυχτερινές ώρες... επισκεπτηρίου! 











Πηγή: http://www.newsbeast.gr/environment/arthro/543264/i-nea-maskot-tou-zoologikou-kipou-tou-londinou/

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Ανέκδοτα του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη




Ανέκδοτα- Γνωμικά- Περίεργα 

Πώς πίστευε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πως μπορούσε να διορθωθεί το Ρωμέικο 

Είπε μια φορά στον Ιωάννη Καποδίστρια: 

«Μου χάλασες την Ελλάδα». 

«Γιατί;» του απεκρίθη εκείνος. «Γιατί έπρεπε να το κάνεις 5 φράγκικο και 15 να το αφήσεις τούρκικο, μετά 20 έτη να το κάνεις 10 φράγκικο και να το αφήσεις 10 τούρκικο, και πάλι μετά 20 έτη να το κάνεις 15 φράγκικο και να το αφήσεις 5 τούρκικο, ώστε μετά 20 άλλους τόσους χρόνους να γίνει όλο φράγκικο.

 Γεώργιος Τερτσέτης

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΝΟ, ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ




Πέρασαν τέσσερις και πλέον δεκαετίες από τότε που γνωρίσαμε στη χώρα μας το κλασικό ιαπωνικό θέατρο Νο, σε αθηναϊκή παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Στη μνήμη μου παρέμειναν οι ξαφνιασμένες φυσιογνωμίες των σχετικά λίγων θεατών που την είχαν παρακολουθήσει.
Σήμερα ξέρω πως ήταν μια από τις ωραιότερες και αρτιότερες παραστάσεις του είδους της, που είχαμε την ευκαιρία να δούμε. Τότε όμως, απροετοίμαστοι οι περισσότεροι και ιδιαίτερα οι πολύ νέοι που είχαμε σπεύσει εκεί, προσπαθούσαμε να συμφιλιώσουμε τους παράξενους μουσικούς ήχους και τις σχεδόν ακίνητες σιλουέτες με τις βαρύτιμες ενδυμασίες τους, με τα λευκά μαρμάρινα σκαλιά του οικείου μας θεάτρου που είχε συνοδέψει, ως τότε την ευρωπαϊκή παιδεία μας... [...] 

(Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Νικολάου Π. Μπρατσιώτου
Εισαγωγικό σημείωμα
Α. Ιστορική επισκόπηση του κλασικού ιαπωνικού θεάτρου
Το θέατρο πριν το Νο
Το κλασικό Νο και το κυόγκεν
Καν' αμι και Ζεαμι
Β. Η θεωρητική θεμελίωση του Νο από τον Ζεαμι
Τα στοιχεία της σύνθεσης και της εκτέλεσης του Νο
Η θητεία του καλλιτέχνη
Η αρχή της μίμησης
Η έννοια του άνθους
Η έννοια του γιούγκεν
Η έννοια του θαυμαστού
Η τεχνική της ερμηνείας
Το πορτραίτο του καλλιτέχνη
Γ. Επιλογή από το θεατρικό έργο του Ζεαμι: Τακασάγκο
Επίμετρο: Το κουκλοθέατρο και το καμπούκι
Πίνακας εικόνων
Summarized version in English

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Μια υπέροχη παράσταση




Η ύβρις, η τιμωρία, η αιώνια κατάρα, η θάλασσα που στοιχειώνει, ένα πλοίο φάντασμα - πλοίο των καταραμένων. Κι ο έρωτας, η αναμονή, η αγωνία, ο ξένος που τον φέρνει η θάλασσα, η πέρα από κάθε λογική αγάπη μιας γυναίκας, η περιφρόνηση για το βέβαιο και το ασφαλές, η αγνότητα που δεν φοβάται. Ο σπαραγμός, η οδύνη, η αγάπη που οδηγεί στη θυσία σαν ομολογία πίστης, η θυσία που λύνει την κατάρα και φέρνει τη λύτρωση. Η πίστη ως το τέλος. Ο θάνατος που κάνει την αγάπη πιο δυνατή από τον Χρόνο. Πάντα, τελικά, ο Έρωτας κι ο Θάνατος μαζί. Και η θάλασσα με την ακαταμάχητη επίδρασή της.. 

Ο Ιπτάμενος Ολλανδός του Βάγκνερ από την Εθνική Λυρική Σκηνή για την επέτειο των 200 χρόνων από τη γέννηση του κορυφαίου συνθέτη. Μια υπέροχη παράσταση.

thulebooks.gr

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Ο ιπτάμενος Ολλανδός


 

thulebooks.gr

Τι είναι η εξέλιξη



Ο συγγραφέας έχει χαρακτηριστεί ως "μια από τις πιο λαμπρές προσωπικότητες της εξελικτικής βιολογίας" και ως "ο Δαρβίνος του εικοστού αιώνα". Στο παρόν βιβλίο του, με απλή και προσιτή πρόζα, εξηγεί τη θεωρία της εξέλιξης για όσους την αποδέχονται αλλά δεν τη γνωρίζουν ή και αμφιβάλλουν ότι είναι ορθή· ακόμη, και για όσους την απορρίπτουν αλλά, όπως λέει ο ίδιος, θέλουν να επιχειρηματολογούν καλύτερα εναντίον της.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Ο τυφλός ωρολογοποιός




"Η εξέλιξη διαμέσου της φυσικής επιλογής —η μη συνειδητή, αυτόματη, τυφλή, αλλά ουσιαστικά μη τυχαία διαδικασία που ανακαλύφθηκε από τον Δαρβίνο— δίνει τη μοναδική απάντηση στο μεγαλύτερο από όλα τα ερωτήματα: γιατί υπάρχουμε; Αυτό είναι το θέμα του Τυφλού ωρολογοποιού, του βιβλίου που έχει τιμηθεί με το Βραβείο Faraday της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (1990), έχει γυριστεί σε τηλεοπτικό φιλμ από το BBC (και το οποίο κέρδισε το βραβείο καλύτερης επιστημονικής ταινίας, το 1987), έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και αποτελεί διαρκές παγκόσμιο μπεστ-σέλερ." -Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου 

"Ο Τυφλός Ωρολοποιός είναι ένα ευχάριστο, στοχαστικό και συναρπαστικό κείμενο, γραμμένο για το ευρύ κοινό. Εξίσου ευχάριστα και επωφελώς διαβάζεται και από τους επαγγελματίες νεοδαρβινιστές εξελικτικούς. Ίσως θα έπρεπε να προσθέσω ότι αποτελεί, μετά τον Δαρβίνο, το καλύτερο βιβλίο για τη φυσική και φυλετική επιλογή, αν δεν έβλεπαν στις μέρες μας το φως πλήθος αξιόλογα βιβλία για το ίδιο θέμα, από τους George Williams, Elliot Sober, Helena Cronin και άλλους πολλούς. Ορισμένα πάντως από αυτά τα βιβλία απευθύνονται μόνο στους ειδικούς. Πάντως, το βιβλίο του Dawkins κατέχει εξέχουσα θέση ανάμεσά τους." -Από το προλογικό σημείωμα του Κ.Κριμπά

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Οι φωνές της ποίησης



ΕΛΙΟΤ Τ. Σ. 

Τα δοκίμια προέρχονται από τις εκδόσεις: "Selected Essays", Faber and Faber, 1932 - "On Poetry and Poets", Faber and Faber, 1957 - "To Critisize the Critic and other writings", Faber and Faber, 1965 

Θεωρούμενος ως ένας από τους κορυφαίους ποιητές του 20ού αιώνα, ο Τόμας Στερνς Έλιοτ είναι αναμφισβήτητα και ο σημαντικότερος λογοτεχνικός κριτικός. Οι απόψεις του για τη λογοτεχνία και τη λογοτεχνική κριτική αποτέλεσαν τη βάση της αγγλοσαξονικής Νέας Κριτικής και διαμόρφωσαν καθοριστικά, και διεθνώς, τη μοντερνιστική προσέγγιση της λογοτεχνίας. Η βασική θέση του Έλιοτ περιέχεται στην πεποίθησή του ότι η λογοτεχνική κριτική θα πρέπει να συμπληρώνεται από μιαν ηθική και οντολογική οπτική. Επιμένοντας, εις πείσμα των εστέτ, ότι η μεγάλη ποίηση δεν θα έπρεπε να αξιολογείται μόνο με λογοτεχνικά κριτήρια, ο Έλιοτ υπογράμμιζε ταυτόχρονα ότι αν ένα κείμενο είναι λογοτεχνικό ή όχι θα μπορούσε να κριθεί μόνο με λογοτεχνικά κριτήρια.



Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν



Οι στάσεις πληρωμών 1827, 1893, 1932 


Ο Καποδίστριας στις αρχές του 19ου αιώνα: «…να προαγάγωμεν όσον το δυνατόν τα οικονομικά μας. Καλή αυτών διαχείρισις σημαίνει διά το μέλλον Μεγάλη Πατρίς». Αλίμονο! Το 1893 ο Τρικούπης αναγνώρισε από του βήματος της Βουλής πως «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Η φράση αυτή δεν καταγράφεται στα Πρακτικά. Ομως, ο Ανδρέας Συγγρός, που καθόταν απέναντι από τον πρωθυπουργό, βεβαιώνει στα «Απομνημονεύματά» του ότι «μετά θάρρους σχετικού και αποφασιστικότητος επρόφερε τας βαρυσημάντους ταύτας λέξεις». Ιδού τι έλεγε ο Ελ. Βενιζέλος έναν αιώνα μετά τον Καποδίστρια: «Να δημιουργήσωμεν μίαν μεγάλη Ελλάδαν, ισχυράν και πλουσίαν, ικανή να προστατεύει τον Ελληνα πολίτην, οπουδήποτε γης ευρισκόμενον, δυνάμενον υπερηφάνως να λέγει Είναι Ελλην». Φευ! Αλλά, όποιος ξεχνάει την ιστορία του υποχρεώνεται να την ξαναζήσει. Από την «ισχυρή Ελλάδα» και την «επανίδρυση του κράτους», ξεπέσαμε στα greek statistics και στην Ελλάδα της κατάρρευσης, της κλεπτοκρατίας και της χρεοκοπίας του 2012. Πού πήγαν οι προσδοκίες; Σαν να συνωμοτεί το σύμπαν και, καβαφικώς πως, «κάποιο τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε». 

 Σαν φάρσα της ιστορίας 

Ο Νίκος Σοϊλεντάκης στο βιβλίο ανοίγει το ιστορικό πλαίσιο (από αρχεία και πηγές), τη διαδικασία, τα αίτια, τα περιστατικά για τις τρεις ελληνικές πτωχεύσεις. Του Καποδίστρια -που όταν ανέλαβε βρήκε το κράτος πτωχευμένο-, του Χαριλάου Τρικούπη που έχτισε το κράτος και του Ελ. Βενιζέλου που το μεγάλωσε και πραγμάτωσε το σύγχρονο κράτος. Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε. Ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος ηττήθηκαν στις εκλογές. Η ουσία, πάντως, είναι ότι στα τέλη του 1893 το εξωτερικό δημόσιο χρέος από τα δάνεια ανερχόταν συνολικά στα 643 εκατ. χρυσά γαλλικά φράγκα και αντιπροσώπευε περίπου το 150% του ετήσιου ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Ελλάδας, το δε εσωτερικό χρέος ανερχόταν σε 211 εκατ. δραχμές. Το 1932, κατά τραγική ειρωνεία, το σύνολο του δανείου ανερχόταν σε 1.022 εκατ. χρυσά φράγκα που αντιπροσώπευαν περίπου πάλι το 150% του ετήσιου ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, όπως ακριβώς και στα μέσα του 2011 ανερχόταν στο ίδιο ποσοστό. Σαν φάρσα της ιστορίας. Η πτώχευση του 1827 οφειλόταν στην κακοδιαχείριση και την καταλήστευση των δύο δανείων της Ελληνικής Επανάστασης. Στην περίπτωση του Τρικούπη και του Βενιζέλου στη διεθνή συγκυρία και τον υπερδανεισμό. Ομως, ο υπερδανεισμός τους εξυπηρετούσε παραγωγικά έργα που άργησαν ν’ αποδώσουν. Βραχυπρόθεσμα, από τις πτωχεύσεις του 1893 και 1932 η χώρα δεινοπάθησε, αλλά μακροπρόθεσμα ωφελήθηκε λόγω των παραγωγικών έργων. 

 Πικρά συμπεράσματα 

Τα συμπεράσματα στα συγκείμενα του βιβλίου του Νίκου Σοϊλεντάκη είναι πλούσια. Από τα σημαντικότερα, αυτό του Ροΐδη, ότι «το πονηρότερον αλλά το μάλα εξαπατώμενον εξ όλων των ζώων της γης είναι ο Ελλην». Οτι η Ελλάδα, από την εμφάνισή της, ήταν ένας «regime taker», ένας δέκτης αποφάσεων που δεν καθορίζει τους κανόνες των διεθνών παιγνίων. Και ο κατάλογος συνεχίζεται: σκληρή στάση και αλαζονεία των δανειστών (η βασίλισσα Βικτωρία επέκρινε τον εγγονό της Κάιζερ Γουλιέλμο Β΄ για «επαίσχυντον συμπεριφορά… και θλιβερή» στο Ημερολόγιό της), προβλήματα αξιοπιστίας της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, σημαντικός περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας, δικαιώματα παρεμβάσεων για να προστατεύονται προνομιακά τα συμφέροντα των δανειστών, εξαρτημένη οικονομία, ευπάθεια στους εξωγενείς παράγοντες, διεθνής Τύπος (οι αντιλήψεις περί τιμιότητας του Τρικούπη «δεν διαφέρουν από εκείνες των πορτοφολάδων» Εκόνομιστ) κ.λπ., κ.λπ. Ο κατάλογος όσον αφορά τη δική μας συμπεριφορά είναι εξίσου μακρύς. Η φοροδιαφυγή, που χωρίζει τους «Ελληνες σε ραγιάδες και αγάδες», το εγχώριο πλιάτσικο και τα λαμόγια εποχής, τα συμπεράσματα του καθηγητή Ανδρεάδη ότι η πτώχευση του 1893 οφειλόταν στα λάθη μας, στις περιστάσεις και στην απληστία των ξένων χρηματιστών κ.ο.κ. Το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί για την απόλαυση της λόγιας ελληνικής γλώσσας, μα κυρίως για τις πικρές αλλά ωφέλιμες ιστορικές αλήθειες του, δηλαδή, σαν αντίδοτο στην κοντή ιστορική μνήμη. Μπορεί να διαβαστεί και ως λοξή απάντηση στα αμείλικτα ερωτήματα «πώς», «γιατί», «τις πταίει» των προεκλογικών δημοσιολογούντων «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών»: Φταίμε κυρίως εμείς, αλλά και οι δανειστές που «και εις αυτόν τον διάβολον ήθελαν μετά χαράς δανείσειν αργύρια, αν ο διάβολος είχε να τους ασφαλίσει με ενέχυρα» (Α. Κοραής). 

Οπως ακριβώς το είχε πει ο Χέγκελ: «Ανθρωποι και κυβερνήσεις ποτέ δεν διδάχτηκαν τίποτα από την Ιστορία, ούτε ποτέ καθόρισαν τη δράση τους επάνω σε αλήθειες και αρχές στηριγμένες σ’ αυτήν».


Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Οι Αρματολοί της Ρούμελης





Το βιβλίο του Δημήτρη Τσιάμαλου που εκδόθηκε πρόσφατα   κυκλοφορεί πανελλαδικά με τον τίτλο ‘'Οι Αρματολοί της Ρούμελης'' συμβάλλει αναμφίβολα στην εξέλιξη της ελληνικής ιστοριογραφίας. 
Πρόκειται για μια μελέτη επιστημονική που πραγματεύεται το φαινόμενο του αρματολισμού στην περιοχή της Ρούμελης. Ο συγγραφέας ύστερα από μακρόχρονη έρευνα και μελέτη πλήθους αδημοσίευτων εγγράφων και αρχειακού υλικού εξετάζει τον προεπαναστατικό και επαναστατικό αρματολισμό στη βάση κοινωνικο-πολιτικών αιτιατών σχέσεων. 
Μέσα από αυτό το πρίσμα ο Δημήτρης Τσιάμαλος επιχειρεί να αναλύσει και να ερμηνεύσει τον αρματολικό ανταγωνισμό, τις συγκρούσεις και τους μηχανισμούς συγκρότησης του αρματολικού συστήματος στη διαχρονία του με τα συγγενικά και αρματολικά δίκτυα στο χώρο της Ρούμελης. 
Η μελέτη αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο επιχειρεί ο συγγραφέας να καταδείξει τη μορφοδομική εικόνα της αρματολικής κοινωνίας χρησιμοποιώντας στον παραδειγματικό άξονα στοιχεία από τους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς και τη δράση τους, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αποσαφηνίσει τη λογική των αρματολικών και συγγενικών δικτύων στην περιοχή της Ρούμελης παρακολουθώντας το φαινόμενο του αρματολισμού σε κρίσιμες στιγμές και καμπές του, όπως ήταν η προεπαναστατική περίοδος του Αλή πασά και η περίοδος του Μαυροκορδάτου κατά την Επανάσταση. Στο τέλος του πρώτου μέρους ο Δημήτρης Τσιάμαλος συνθέτει δύο πολυσέλιδους πίνακες. Ο πρώτος αφορά στα αρματολικά-συγγενικά δίκτυα της Ρούμελης και ο δεύτερος αφορά στα αρματολίκια και στους αρματολούς της Ρούμελης. Και οι δύο πίνακες συνοδεύονται από αναλύσεις δεδομένων, ενώ ο δεύτερος πίνακας δίδει με χρονολογική σειρά τα ονόματα των αρματολών ανά αρματολική περιφέρεια, καθώς και πληροφορίες για τους αρματολούς και τα αρματολίκια. 
Στο δεύτερο μέρος της μελέτης του ο συγγραφέας εξετάζει τον τρόπο οργάνωσης των Ρουμελιωτών ενόπλων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν καθοριστικές προκλήσεις, που αφορούσαν στο πολιτικό μέλλον της περιοχής τους. Τα καπάκια, το Ζαπάντι και η διεισδυτικότητα της Φιλικής Εταιρείας προεπαναστατικά στο χώρο της Ρούμελης είναι μερικά από τα ζητήματα που μπαίνουν στο στόχαστρο της έρευνας του συγγραφέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά δίνονται τεκμηριωμένες απαντήσεις σε μια σειρά από ερωτήματα, που σχετίζονται με τη διεισδυτικότητα της Φιλικής Εταιρείας στο χώρο της Δυτικής Ελλάδας, τη μυητική διαβάθμιση των περιοχών του συγκεκριμένου χώρου, τα κέντρα μύησης στη Φιλική Εταιρεία, την κοινωνική διαστρωμάτωση των μυημένων και τη διαμόρφωση εν γένει του γεωγραφικού και ταξικού χάρτη της Φιλικής Εταιρείας στη Ρούμελη. Επίσης για πρώτη φορά παρουσιάζεται πολυσέλιδος ονομαστικός κατάλογος Φιλικών της Ρούμελης με αποτέλεσμα αφενός να γίνεται σαφές το αριθμητικό μέγεθος των μυημένων κατοίκων της Ρούμελης στη Φιλική Εταιρεία και αφετέρου να γίνεται εμφανής η γεωγραφική και κοινωνική διαστρωμάτωση. Ο εν λόγω κατάλογος διανθίζεται με πληροφοριακό υλικό σχετικό με τον τόπο καταγωγής του μυημένου, το επάγγελμα, το χρόνο και τον τόπο μύησης, το όνομα του μυητή και με διάφορα άλλα στοιχεία βιογραφικού περιεχομένου του μυημένου. 
Το βιβλίο του Δημήτρη Τσιάμαλου ‘'Οι Αρματολοί της Ρούμελης'' (που ουσιαστικά είναι η Διδακτορική του Διατριβή με την προσθήκη τριών ενοτήτων, ενός ένθετου φωτογραφιών, ενός ευρετηρίου κύριων ονομάτων και γενικών συμπερασμάτων) δεν απευθύνεται μόνο σε ένα εξειδικευμένο κοινό, αλλά και σε όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν καλύτερα τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία μέσα από τις πηγές. 
Απευθύνεται πρωτίστως στους Ρουμελιώτες, αφού στις 500 περίπου σελίδες του αναλύονται και ερμηνεύονται πρακτικές και συμπεριφορές των προγόνων τους. Ο Γεωργάκης Νικολού Βαρνακιώτης, ο Γιαννάκης Ράγκος, ο Θοδωράκης Γρίβας, ο Δημήτριος Μακρής, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Αλεξάκης Βλαχόπουλος, ο Γιαννάκης Γιολδάσης, ο Ανδρέας Ίσκος, ο Νικολός Στορνάρης, ο Ανδρέας Γριβογιώργος, ο Γιαννάκης Κοντογιάννης, ο Δημήτρης Καραϊσκος, ο Γεώργιος Βαλτινός, ο Κομνάς Τράκας, ο Γιάννης Μπουκουβάλας, ο Μήτρος Σκυλοδήμος είναι μερικοί από τους Αρματολούς που εξετάζονται στην παρούσα μελέτη με βάση τα έγγραφα της εποχής. Μεγάλο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζει στο εν λόγω βιβλίο και η διαμάχη του Γιαννάκη Ράγκου με το Γεώργιο Καραϊσκάκη για το αρματολίκι των Αγράφων. Ο συγγραφέας στην πέμπτη ενότητα του τρίτου κεφαλαίου αναλύει διεξοδικά και φωτίζει επιστημονικά το παραπάνω θέμα που δεν είχε μέχρι τώρα επαρκώς μελετηθεί από την ελληνική ιστοριογραφία. Έτσι χρησιμοποιώντας ένα πλήθος εγγράφων -που για πρώτη φορά έρχονται στο φως της δημοσιότητας- προσπαθεί να ανιχνεύσει τους λόγους της μεγαλύτερης αρματολικής σύγκρουσης στο χώρο της Ρούμελης, καθώς στη διεκδίκηση του συγκεκριμένου αρματολικιού από τους δυο οπλαρχηγούς θα εμπλακούν με τη μία ή την άλλη πλευρά των διεκδικητών όχι μόνο οι αντίπαλοι και οι φίλα προσκείμενοι Αρματολοί της Δυτικής Ελλάδας και της ευρύτερης περιοχής των Αγράφων, αλλά ο Μαυροκορδάτος με τη Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος, ο Κουντουριώτης με την Κεντρική Διοίκηση στην Πελοπόννησο και ο τουρκικός παράγοντας.

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Η αυτοθυσία της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ)



Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σχετικά πρόσφατης ιστορικής μας πορείας υπήρξε αναμφισβήτητα η τουρκική εισβολή στη Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, και η από τότε κατοχή και συνεχής λεηλασία του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Το καλοκαίρι του 1974, ένα τμήμα του ελληνικού στρατού, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), η οποία είχε σταλεί στη Κύπρο στις 16 Αυγούστου 1960, με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, βρέθηκε κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του. 

Μόνη και παντελώς αβοήθητη αντιμετώπισε ό,τι πιο εκλεκτό διέθεταν τότε οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και διεξήγαγε επικούς αγώνες χωρίς να λυγίσει. 

Το βιβλίο αυτό είναι μια μαρτυρία για την αυτοθυσία των αξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ οι οποίοι, με το αίμα και τον ιδρώτα τους, πότισαν τη κυπριακή γη. 

Τα πολύτιμα στοιχεία που κατείχε ο συγγραφέας συνδυαζόμενα με τις έντονες εντυπώσεις και ανεξίτηλες μνήμες για τα γεγονότα που έζησε, ως αυτόπτης μάρτυρας, δίνουν τη δυνατότητα για μια ακριβή και αξιόπιστη καταγραφή τόσο της αυτοθυσίας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ όσο και των αιτιών που οδήγησαν σε αυτή.

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Η Σουλιώτικη Συμπολιτεία



Η Σουλιώτικη Συμπολιτεία ήταν μια οργανωμένη κοινωνία πολεμιστών, ένα ελεύθερο κράτος μέσα στη Οθωμανική Αυτοκρατορία που περιλάμβανε εκτεταμένα τμήματα των σημερινών νομών Ιωαννίνων, Πρεβέζης και Θεσπρωτίας. 

Οι Σουλιώτες διακρίθηκαν ιδιαίτερα κατά τον 18ο αιώνα για την αντίστασή τους εναντίον των Οθωμανών και έγιναν γνωστοί για την πολεμική αρετή, τη γενναιότητα και τη φιλοπατρία τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Με τη λαχτάρα τους για την ελευθερία κατέδειξαν την αξία που είχε για τη ζωή τους το ύψιστο αυτό αγαθό. 

Περιηγητές που ταξίδεψαν στο Σούλι εξήραν τους ηρωικούς αγώνες τους εναντίον του Αλή Πασά περιγράφοντας με πλήθος λεπτομερειών όλα όσα σχετίζονταν με εκείνα τα βράχια του θρύλου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αγώνες των Σουλιωτών αποτέλεσαν το προοίμιο του αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας· εξάλλου με τον τελευταίο τους πόλεμο (1820-1822) βοήθησαν να εδραιωθεί η επανάσταση στην Πελοπόννησο. Η προσφορά και τα δείγματα ηρωισμού τους κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του '21 ήταν ακόμη μεγαλύτερα με αποτέλεσμα να προσλαμβάνουν συχνά μυθικές διαστάσεις. Και όταν ελευθερώθηκε η Ελλάδα, οι ελάχιστοι Σουλιώτες που είχαν απομείνει έπαιξαν σημαντικό ρόλο συμβάλλοντας στην οργάνωση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Αρχηγοί επώνυμων σουλιώτικων γενών ανήλθαν σε υψηλόβαθμες θέσεις στη στρατιωτική ιεραρχία, κατέλαβαν αξιώματα σε διάφορες κυβερνήσεις ή υπηρέτησαν στην Αυλή. 

Ξακουστοί ζωγράφοι, ποιητές και θεατρικοί συγγραφείς απαθανάτισαν ποικιλοτρόπως τους Σουλιώτες και τους αγώνες τους κάνοντας το Σούλι παγκόσμια γνωστό σαν έναν τόπο θρύλων.