Τ’ Άλπεια τα βουνά θα δρασκελήσουμε,
θα ξαφνιάσουμε τα ρέματα του Ρήνου,
στου Βορηά θ’ ασπροχαράξουμε τα σκότη,
θα χυθούμε σα μαγιάπριλα του νου·
όπου τόποι, όπου γεράματα, θα σπείρουμε
μιαν Ελλάδα και μια νιότη
Κ. Παλαμάς (από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου)
«Όχι ο πολύς ο κόσμος· ο ξεχωριστός ο κύκλος από τους
φωτισμένους κάνει τη ζηλεμένη φήμη και κρατώντας την εικόνα του ποιητή στην
κορνίζα που της ταιριάζει, ξέρει να τη βλέπη και στο φως που της χρειάζεται. Μ’
αρέσει να στοχάζωμαι πως ύστερ’ από πολλά χρόνια θα βρεθή κάποιος που μπορεί
και τότε να μην τον προσέχουν και κείνον, μα που θα με προσέχη· ένας απλός καθηγητής. Ας είναι κ’
έτσι. Το έργο μου θα είναι τότε όχι μόνο συμπληρωμένο, μα κάπως, υποθέτω,
εξετασμένο από κριτικές και βιογραφικές συνεισφορές κάποιων που θα μου
μοιάζουν. Μπορεί. Ο καθηγητής θα το μελετά το έργο μου και συχνά πυκνά θα με
αναφέρη στην παράδοσή του, όχι τόσο για να μου μοιράζη βραβεία, με το λόγο του,
μήτε για να μου σταίνη αγάλματα, μα μήτε για να με κυλά στη λάσπη [….]. Θα με
μνημονεύη, γιατί θα παίρνη από μένα και θα παραδίνη στους ακροατές του μαθήματα
που θα ξεκαθαρίζουν και το χαρακτήρα ενός ποιητή, και, γενικώτερα, λογής
ζητήματα και της ποιητικής τέχνης και της ιστορίας μας και, μερικώτερα, της
ιστορίας της λογοτεχνίας μας».
Κ. Παλαμάς
«..υπήρξεν ο ζωντανώτερος και φωτεινότερος εις τον τόπον μας ερμηνευτής
της αρχαίας ελληνικής ιδέας».
Ιωάννης Συκουτρής για τον Κ. Παλαμά
thulebooks.gr