Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Ανθολογία ερωτικής ποίησης



Κρατώ την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά μου) 

Συγγραφείς: Czeslaw Milosz, E. E. Cummings, Ezra Pound, Anne Stevenson, T. S. Eliot, W. H. Auden, Anne Sexton, Wendy Cope, W. B. Yeats, Wallace Stevens, Thom Gunn, Σαπφώ, John Ashbery, Κάτουλλος, James Merrill, Zbigniew Herbert, Eugenio Montale, Brian Patten, Octavio Paz, Cesare Pavese, Michael Longley, Miroslav Holub, Salvatore Quasimodo, Sir Henry Wotton, Fernando Pessoa, William Carlos Williams, Lord Byron, Jackie Kay, Amy Lowell, Geoff Hattersley, Muriel Rukeyser, Robert Creeley, Emily Dickinson, κ.ά. 

Ανθολόγηση: Χάρης Βλαβιανός 
Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός 
Εκδόσεις: Εκδόσεις Πατάκη 
Ημερομηνία έκδοσης: 2013/2 
Σελίδες: 149 

Από τη Σαπφώ και τον Κάτουλλο ως τον Cummings και την Carson 

Ο έρωτας και τα αντιφατικά συναισθήμτα που προκαλεί- ευφορία, ζήλια, οδύνη, οργή, απώλεια, ματαίωση, απόλαυση, ηδονή- είναι ένα από τα κεντρικά θέματα της ποίησης. Από τη Σαπφώ και τον Κάτουλλο, τους τροβαδούρους και τον Σπένσερ ως τον Μπάυρον και τον Γκαίτε, τον Καβάφη και την Πλαθ, οι ποιητές ένιωθαν πάντα την ανάγκη να μιλήσουν γι΄αυτό το πάθος που, όπως λέει ο Σαίξπηρ στον "Οθέλλο", "shakes our very frame". Φαντάζει εύκολο να ρωτήσει κανείς τον αγαπημένο του, "How do I love thee?", όπως ρωτάει η Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράουνινγκ στο γνωστό της ποίημα του μέλλοντα σύζυγό της, και στη συνέχεια να βαλθεί όπως η ίδια να "μετρήσει τους τρόπους", αλλά δεν είναι. Γιατί το μέτρημα στην ποίηση γίνεται με λέξεις, αρμολογημένες με τέτοιον τρόπο στο χαρτί ώστε να φτιάχνουν ένα ποίημα· και οι λέξεις, όπως καλά γνωρίζουμε, είναι το πιο επισφαλές μέσο για να μιλήσει κανείς για κάτι τόσο δυνατό όσο ο έρωτας.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

70 χρόνια από τον θάνατο του Κ. Παλαμά



Τ’ Άλπεια τα βουνά θα δρασκελήσουμε,
θα ξαφνιάσουμε τα ρέματα του Ρήνου,
στου Βορηά θ’ ασπροχαράξουμε τα σκότη,
θα χυθούμε σα μαγιάπριλα του νου·
όπου τόποι, όπου γεράματα, θα σπείρουμε
μιαν Ελλάδα και μια νιότη
Κ. Παλαμάς (από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου)


«Όχι ο πολύς ο κόσμος· ο ξεχωριστός ο κύκλος από τους φωτισμένους κάνει τη ζηλεμένη φήμη και κρατώντας την εικόνα του ποιητή στην κορνίζα που της ταιριάζει, ξέρει να τη βλέπη και στο φως που της χρειάζεται. Μ’ αρέσει να στοχάζωμαι πως ύστερ’ από πολλά χρόνια θα βρεθή κάποιος που μπορεί και τότε να μην τον προσέχουν και κείνον, μα που θα με προσέχη· ένας απλός καθηγητής. Ας είναι κ’ έτσι. Το έργο μου θα είναι τότε όχι μόνο συμπληρωμένο, μα κάπως, υποθέτω, εξετασμένο από κριτικές και βιογραφικές συνεισφορές κάποιων που θα μου μοιάζουν. Μπορεί. Ο καθηγητής θα το μελετά το έργο μου και συχνά πυκνά θα με αναφέρη στην παράδοσή του, όχι τόσο για να μου μοιράζη βραβεία, με το λόγο του, μήτε για να μου σταίνη αγάλματα, μα μήτε για να με κυλά στη λάσπη [….]. Θα με μνημονεύη, γιατί θα παίρνη από μένα και θα παραδίνη στους ακροατές του μαθήματα που θα ξεκαθαρίζουν και το χαρακτήρα ενός ποιητή, και, γενικώτερα, λογής ζητήματα και της ποιητικής τέχνης και της ιστορίας μας και, μερικώτερα, της ιστορίας της λογοτεχνίας μας».
Κ. Παλαμάς

«..υπήρξεν ο ζωντανώτερος και φωτεινότερος εις τον τόπον μας ερμηνευτής της αρχαίας ελληνικής ιδέας». 
Ιωάννης Συκουτρής για τον Κ. Παλαμά

thulebooks.gr

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΧΛΩΝ



La psychologie des foules 

Συγγραφέας: Le Bon, Gustave

«Με την οριστική απώλεια του παλιού ιδανικού, η φυλή καταλήγει να χάσει και την ψυχή της. Δεν είναι πια παρά ένας συρφετός από μεμονωμένα άτομα και ξαναγίνεται αυτό που ήταν όταν ξεκίνησε, μια μάζα. Παρουσιάζει όλους τους παραδοσιακούς χαρακτήρες χωρίς σταθερότητα και μέλλον. Ο πολιτισμός δεν έχει πλέον καμία σταθερότητα και πέφτει στο έλεος όλων των συμπτώσεων. Ο όχλος βασιλεύει και οι βάρβαροι προχωρούν. Ο πολιτισμός μπορεί να φαίνεται ακόμη λαμπερός γιατί διατηρεί την εξωτερική του πρόσοψη που έχει δημιουργηθεί από ένα μακρύ παρελθόν, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα σκουληκιασμένο οικοδόμημα που τίποτε πια δεν το συγκρατεί και που πρόκειται να γκρεμιστεί με την πρώτη θύελλα. - Να περνά από τη βαρβαρότητα στον πολιτισμό ακολουθώντας ένα όνειρο κατόπιν να δύει και να πεθαίνει μόλις αυτό το όνειρο έχει χάσει τη δύναμή του, αυτός είναι ο κύκλος της ζωής ενός λαού». 

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Μπέογουλφ



Το συγκεκριμένο ποίημα, το οποίο αναφέρεται σε Δανούς και Σουηδούς ήρωες και βασιλιάδες, διασώθηκε στην Αγγλία, καθώς οι σύγχρονοι Άγγλοι προέρχονται από τα γερμανικά φύλα των Άγγλων, των Σαξόνων και των Γιούτων, οι οποίοι αρχικά κατοικούσαν στη νότια Δανία και τη βόρεια Γερμανία. Έτσι, ο Μπέογουλφ αποτελεί μια ιστορία για τα παλαιά χρόνια της πατρίδας τους.

Το ποίημα είναι προϊόν φαντασίας, αλλά αναφέρει ένα καταγεγραμμένο ιστορικό γεγονός, την εισβολή του βασιλιά Hygelac στη Φριζία το 516. Πολλά από τα πρόσωπα και τα γεγονότα στο Μπέογουλφ συναντώνται και σε παλαιότερες σκανδιναβικές πηγές, όπως τη Νεώτερη Έντα ή τις σάγκα. Κατά συνέπεια, πιθανότατα να είναι αληθινά και να έζησαν μεταξύ του 450 και του 600 μ.Χ. στη Δανία και τη νότια Σουηδία, ενώ επιβεβαιώνονται τόσο από αρχαιολογικές ανασκαφές των τύμβων που υποδείχθηκαν από το Σνόρρι Στούρλουσον όσο και από τη Σουηδική παράδοση.

Τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα μετά τη μετανάστευση και εγκατάσταση των Αγγλοσαξόνων στην Αγγλία και πριν το τέλος αυτής. Οι παραδόσεις, λοιπόν, που σχετίζονται με το έπος μάλλον έφτασαν στην Αγγλία κατά την περίοδο όταν οι Αγγλοσάξονες ήταν ακόμα σε επαφή με τους γερμανικής καταγωγής "συγγενείς" τους στη Σκανδιναβία και τη βόρεια Γερμανία.

Το χειρόγραφο Μπέογουλφ

Η ακριβής ημερομηνία του χειρόγραφου αμφισβητείται, αλλά εκτιμάται γύρω στο έτος 1000. Η ημερομηνία συγγραφής του έπους υπολογίζεται γύρω στο 650-800 μ.Χ. Το έπος εμφανίζεται στον Κώδικα Nowell, όπως αποκαλείται, μαζί με άλλα έργα, ενώ η γλώσσα του περιλαμβάνει σαξονικές και αγγλικές διαλέκτους της Αρχαίας Αγγλικής. Ο παλαιότερος γνωστός κάτοχός του είναι ο μελετητής Laurence Nowell του 16ου αιώνα, από τον οποίο πήρε κι ο Κώδικας το όνομά του.

Υπόθεση

Η ιστορία ακολουθεί τη ζωή του ηρωικού βασιλιά Γκεάτ, του Μπέογουλφ και τις τρεις μεγάλες μάχες του με τέρατα: αρχικά με το τέρας Γκρέντελ που έμοιαζε με τρολλ, έπειτα με την μητέρα του Γκρέντελ και τέλος με τον δράκο με την πύρινη ανάσα, τον οποίο σκοτώνει ο ήρωας, βρίσκοντας όμως και ο ίδιος το θάνατο. Βασικά πρόκειται για την απεικόνιση μιας Γερμανικής πολεμικής κοινωνίας, στην οποία οι σχέσεις μεταξύ του ηγέτη ή βασιλιά με τους ακολούθους του έχουν μεγάλη σημασία. Οι σχέσεις αυτές ορίζονται με όρους πρόνοιας και υπηρεσίας: οι ακόλουθοι υπερασπίζονται τα συμφέροντα του βασιλιά προκειμένου να εξασφαλίσουν υλικές παροχές: όπλα, πανοπλίες, χρυσό, ασήμι, τροφή και ποτά. Η κοινωνία αυτή ορίζεται επίσης με όρους συγγένειας. Σε περίπτωση θανάτου κάποιου, οι συγγενείς του έχουν το καθήκον να εκδικηθούν τον δολοφόνο του (αυτοδικία). Στα πλαίσια της εκδίκησης έπρεπε ή να σκοτώσουν τον δολοφόνο ή να τον υποχρεώσουν να προσφέρει επιδιορθωτική πληρωμή. Επιπλέον, ο κόσμος του Μπέογουλφ κυβερνιόταν από τη μοίρα και το πεπρωμένο. Η πίστη ότι η μοίρα τον ελέγχει είναι κεντρικός παράγοντας σε όλες τις πράξεις του Μπέογουλφ.





Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ: ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ



Πώς θα είναι δυνατόν να πραγματοποιήσῃ ο άνθρωπος την ευδαιμονίαν του; Πώς θα είναι δυνατόν να είναι δημιουργός και υπεύθυνος αυτός διά την μοίραν του, αφού η ζωή του ευρίσκεται εις τόσον στενήν εξάρτησιν από περιστατικά ανώτερα της θελήσεώς του, από εξωτερικάς συνθήκας, που δεν ημπορεί ν’ αλλάξη; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είν’ ευδαίμων, και όταν αρρωσταίνῃ και όταν υποφέρῃ, και όταν εξευτελίζεται, και ενώπιον της αδικίας που του γίνεται, και εις την φυλακήν και εις τον θάνατον; Υπάρχει κανένα βαθύτερον νόημα της ζωής (αυτό είναι η πλατωνική ευδαιμονία), απρόσιτον εις τα κτυπήματα και τας μεταλλαγάς της τύχης; Και ο Πλάτων απαντᾴ• Ναι. 

Διότι, αν ο άνθρωπος είναι δούλος της μοίρας και των περιστάσεων της ζωής, ελεύθερος όμως είναι και αυτεξούσιος εις τον τρόπον, με τον οποίον θ’ αντικρύσῃ την μοίραν και τας περιστάσεις, τας ευμενείς και τας δυσμενείς, τας ευχαρίστους ή τας δυσαρέστους. Ευδαίμων δεν είν’ εκείνος, που θα δέχεται συχνά της Τύχης τ’ άστατα μειδιάματα, ούτ’ εκείνος που δεν θ’ αρρωστήσῃ, δεν θα πεινάσῃ, δεν θα στερηθῄ τους αγαπημένους του, δεν θα κλαύσῃ, δεν θα κινδυνεύσῃ· αλλ’ εκείνος που και εις την χαράν και εις τας συμφοράς θα διατηρήσῃ μέσα του αμόλυντον την ψυχικήν του οντότητα, εκείνος που δεν θα γονατίση, ούτε θα παρεκκλίνῃ εις τον δρόμον του τον σταθερόν από της τύχης τα κτυπήματα. Εκείνος υποτάσσει αληθινά την μοίραν του, γίνεται δημιουργός της ευδαιμονίας του, αδέσμευτος και άφοβος• διότι την ευδαιμονίαν του εζήτησε μέσα του, εις τον εαυτόν του, που κρατεί πάντα υπό την κυριαρχίαν του, όχι εις τας εξωτερικάς περιστάσεις της υλικής ζωής, που του διαφεύγουν.


Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Γιατί είμαι τόσο σοφός



Συγγραφέας : Νίτσε Φρίντριχ 
Εκδότης: Πατάκης 
Μεταφραστής : Μαυρομμάτη Εύη 
Έτος Κυκλοφορίας: 2013 
Σελίδες: 320 

O Νίτσε θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ο ίδιος βέβαια θα αποκήρυττε τον όρο, αφού δεν ανήκε σε κανένα φιλοσοφικό σύστημα, δεν επεδίωξε να συμπληρώσει κανένα φιλοσοφικό χάρτη, δεν προσκολλήθηκε σε καμία πεποίθηση, ούτε καν δική του, δεν έψαξε για οπαδούς. Ο Νίτσε έθεσε σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη, για να επιδοθεί, με το πνεύμα του ελεύθερο, στο ξέφρενο αιώνιο κυνήγι της αλήθειας. Η σχέση του με την αλήθεια ήταν ένα αχόρταγο και ανεξάντλητο πάθος. 

«Πόση αλήθεια αντέχει, πόση αλήθεια τολμάει ένα πνεύμα;» Αυτό το ερώτημα ήταν για εκείνον το πραγματικό μέτρο όλων των αξιών. Στο ανά χείρας βιβλίο, που περιέχει μερικά από τα πιο γνωστά και ανατρεπτικά κείμενα του Νίτσε, ο αναγνώστης μπορεί να εκτιμήσει την ανεξάντλητη δύναμη της σκέψης του και να θαυμάσει την απαράμιλλη πρωτοτυπία της.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Winter!





If we had no winter, the spring would not be so pleasant: if we did not sometimes taste of adversity, prosperity would not be so welcome.  Anne Bradstreet

In the depth of winter, I finally learned that within me there lay an invincible summer.  Albert Camus 

Perhaps I am a bear, or some hibernating animal underneath, for the instinct to be half asleep all winter is so strong in me.  Anne Morrow Lindbergh

Every winter, When the great sun has turned his face away, The earth goes down into a vale of grief, And fasts, and weeps, and shrouds herself in sables, Leaving her wedding-garlands to decay-- Then leaps in spring to his returning kisses.  Charles Kingsley 

In the bleak midwinter Frosty wind made moan, Earth stood hard as iron, Water like a stone; Snow had fallen, snow on snow, Snow on snow, In the bleak midwinter, Long ago.  Christina Rossetti

Every mile is two in winter.  George Herbert 

One kind word can warm three winter months. Japanese proverb

When there's snow on the ground, I like to pretend I'm walking on clouds.  Takayuki Ikkaku

Winter is on my head, but eternal spring is in my heart.  Victor Hugo

Blow, blow, thou winter wind
Thou art not so unkind,
As man's ingratitude. 
William Shakespeare 

Winter, which, being full of care, makes summer's welcome thrice more wish'd, more rare. William Shakespeare 

And finally Winter, with its bitin', whinin' wind, and all the land will be mantled with snow.  Roy Bean 

Cruel and cold is the judgment of man, Cruel as winter, and cold as the snow; But by-and-by will the deed and the plan Be judged by the motive that lieth below.  Lewis J. Bates 

If Winter comes, can Spring be far behind?  Percy Bysshe Shelley 

In seed time learn, in harvest teach, in winter enjoy.  William Blake 

Laughter is the sun that drives winter from the human face.  Victor Hugo 

Many human beings say that they enjoy the winter, but what they really enjoy is feeling proof against it.Richard Adams 

There are two seasons in Scotland: June and Winter. Billy Connolly 

We cling to our own point of view, as though everything depended on it. Yet our opinions have no permanence; like autumn and winter, they gradually pass away.  Zhuangzi 

While I relish our warm months, winter forms our character and brings out our best.  Tom Allen 

Winter is nature's way of saying, Up yoursRobert Byrne

ΠΗΓΗ: http://www.kuriositas.com/2011/12/winter.html

Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣΑ



Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ VIII ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ 1940-41 



Συγγραφέας: ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 
Εκδότης: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ 
Αριθμός σελίδων: 280 


(...) Στην ανά χείρας "Μελέτη" - όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει το βιβλίο του, - ο ηγήτωρ της θρυλικής 8ης Μεραρχίας με τρόπο σαφή και ύφος δωρικό, χωρίς υπερτονισμό του προσωπικού στοιχείου και της προσωπικής συμβολής, που ήταν άλλωστε κυρίαρχη, παρουσιάζει τα γεγονότα, όπως ακριβώς συνέβησαν και όπως ο ίδιος τα κατέγραψε και τα γνωστοποίησε στην Ανωτάτη Διοίκηση του Στρατού. Παρουσιάζει πράξεις που συγκλονίζουν και συγκινούν. Δεν αποσιωπά ούτε εκείνες τις πράξεις άλλων, που προκαλούν ερωτηματικά ή και αγανάκτηση. Υπήρξαν και τέτοιες. Ήλθε όμως η δικαίωση του στρατηγού, ο οποίος βρήκε την τόλμη να παρακούσει διαταγές της Ανωτάτης Ηγεσίας και ήρθη στο ύψος των κρισιμότατων περιστάσεων απειθαρχώντας... και αναλαμβάνοντας την ευθύνη ως αληθινός στρατιωτικός ηγέτης. Αυτό ετάραξε τον ύπνο πολλών, που μάταια βάλθηκαν να του αφαιρέσουν τη δόξα. Η Ιστορία όμως είχε πια γραφεί με μελάνη ανεξίτηλη και δεν μπορούσε να αλλοιωθεί. (...) 
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ




Ο βομβαρδισμός της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διήρκεσε πέντε χρόνια και είναι ένα γεγονός που όμοιό του δεν συναντάται στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το ανατολικό τμήμα της Γερμανίας ερήμωσε, με τη διαφυγή και το διωγμό των κατοίκων από εκεί, και η χώρα γνώρισε τη μεγαλύτερη συμφορά μετά τον Τριακονταετή Πόλεμο. Περισσότερες από χίλιες πόλεις και χωριά βομβαρδίστηκαν. Σχεδόν ένα εκατομμύριο τόνοι βόμβες έπεσαν πάνω σε τριάντα εκατομμύρια πολίτες, κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Σ' όλη τη γερμανική επικράτεια, σημειώθηκαν εκρήξεις και ξέσπασαν πυρκαγιές. Υπήρξαν περισσότερα από μισό εκατομμύριο θύματα, ενώ πόλεις, που χρονολογούνταν από το Μεσαίωνα, υπέστησαν ανεπανόρθωτες ζημιές. 

Βέβαια, ο πύρινος όλεθρος στο Αμβούργο και στη Δρέσδη έχει αποτυπωθεί στη μνήμη του γερμανικού έθνους και είναι ευρέως γνωστός. Ωστόσο, λίγα γνωρίζουμε για το τι πραγματικά συνέβη στο Πφόρτσχαϊμ, το Ντόρτμουντ, το Ντάρμστατ, το Κρέφελντ, και το Κάσελ, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις που έγιναν στάχτη. Έτσι, ο Βερολινέζος ιστορικός Γιεργκ Φρίντριχ, με το βιβλίο του αυτό, που έλειπε από τη σχετική βιβλιογραφία, έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό που υπάρχει στην παγκόσμια μνήμη. Βασιζόμενος σε πλήθος πηγών, περιγράφει την καταστροφική επιχείρηση που σχεδίασαν και εκτέλεσαν συστηματικά οι 'Αγγλοι και οι Αμερικανοί, εναντίον των γερμανικών πόλεων.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ



SCHOPENHAUER ARTHUR 

Στην ιστορία του γραπτού λόγου, κάποια βιβλία κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο. Άλλαξαν ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Ήγειραν διαμάχες, έγιναν αντικείμενο διαφωνιών, πυροδότησαν πολέμους και ενέπνευσαν επαναστάσεις. Τα βιβλία αυτά διαφώτισαν, εξόργισαν, προκάλεσαν και παρηγόρησαν. Μπορούν να κάνουν την ζωή μας πλουσιότερη, αλλά και να την καταστρέψουν. 

Ένας από τους μεγάλους στοχαστές, που με τη σκέψη του συντάραξε τον πολιτισμό μας και προσδιόρισε την ταυτότητά μας, είναι και ο Αρθούρος Σοπενχάουερ. Οι αιρετικές απόψεις του Σοπενχάουερ για τον θάνατο, την αυτοκτονία, τη δυστυχία, την ηθική, τις γυναίκες, την αυτοσυνειδησία, το διάβασμα και τη δημιουργία, μέσα σε έναν κόσμο εξαθλιωμένο και κενό νοήματος, άλλαξε ριζικά την αντίληψή μας για τον άνθρωπο ως οντότητα και αποτελούν ακόμα και σήμερα καυστικό σχόλιο για την κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1945, ώρα 9.38, το πρωί…..




Φρούριο Montrouge, Γαλλία. Στρατιώτες δένουν σ’ έναν ξύλινο πάσσαλο έναν νέο άνδρα. Το εκτελεστικό απόσπασμα ετοιμάζεται. Δεν δέχεται να του δέσουν τα μάτια. Το είχε υποσχεθεί στον εαυτό του: θα προσπαθούσε να κοιτάξει τον Θάνατο κατάματα. Όπως και τον Ήλιο… Χαμογελάει. Οι στρατιώτες φαίνονται να τα ‘χουν χαμένα. Θα εκτελέσουν έναν συγγραφέα, έναν ποιητή… Η ευγενική του μορφή είναι ικανή να τους αφοπλίσει. Τους φωνάζει «Κουράγιο». Κοιτάζει ψηλά. Τον ήλιο; Ίσως τον θάνατο. Τις τελευταίες του λέξεις τις φυλάει για την πατρίδα του: «Ζήτω η Γαλλία»! Μια ριπή σφραγίζει το τέλος της σύντομης ζωής του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. 


Καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί τα «άρθρα του ήταν πιο επικίνδυνα για την Αντίσταση από ένα τάγμα της Βέρμαχτ». Αυτή ήταν η επίσημη άποψη. «Εκτελέστηκε από τους Γάλλους γιατί έδειξε στη χώρα του τον δρόμο της Νέας Ευρώπης»(Romualdi). Αυτή ήταν η αλήθεια. 

Ήταν ένας χαρούμενος, γενναίος άνδρας που έδινε χρώμα στη ζωή των άλλων. 


 ………….. 

«Δεν πάω ποτέ στη λειτουργία που γίνεται στη μνήμη του. Σπάνια επισκέπτομαι τον τάφο του. Μα όλη αυτή η υπόθεση είναι για μένα, σκληρή και μαύρη σαν πέτρα. Δεν εμφανίζομαι ποτέ σε τελετές που γίνονται προς ανάμνησή του, γιατί ντρέπομαι που δεν μπορώ να προσφέρω τίποτε παρά μόνο λόγια. Άρχισα να υποτιμώ τον εαυτό μου τη μέρα που συνειδητοποίησα ότι δεν είχα το θάρρος να σκοτώσω εκείνους που τον δολοφόνησαν». 
Φρανσουά Μπρινιό

thulebooks.gr