Συγγραφέας: Louis-Ferdinand Céline
Εκδοτικός Οίκος: Εστία
Μετάφραση: Ιγγλέση Μαργέλλου Σεσίλ
«Γιατί γράφω; Θα σας το πω... Για να κάνω τους άλλους δυσανάγνωστους», είπε
κάποτε ο Σελίν με το μονίμως περιπαιχτικό και αινιγματικό του ύφος, για να
προσθέσει με μία συγκεκαλυμμένη αυταρέσκεια: «Aλλωστε, υπάρχει πάντα θέση για
έναν γελωτοποιό στη λογοτεχνία». Στην πραγματικότητα, ο ιδιοφυής Γάλλος
συγγραφέας είχε πλήρη επίγνωση της αξίας του, η οποία -όπως αποδείχτηκε- θα
επισκίαζε τους σύγχρονούς του. Eίναι, άλλωστε, εκείνος που άλλαξε οριστικά
-εκείνα τα χρόνια- τη ροή της λογοτεχνίας, σε παγκόσμια κλίμακα: Eπειτα από
αυτόν, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο.
Η αλήθεια, να, απλούστατα, το βιβλιοπωλείο περνάει σοβαρότατη κρίση αναδουλειάς. Μην μπας και πιστέψτε ούτε μηδενικό απ τα τάχα μου 100.000 αντίτυπα! 40.000!... ακόμα και 400!... παπαραμύθια! Αλί!... Αλί!... Μόνο τα αισθηματικά ρομάντζα... και πολλά λέω!... κρατάν λίγο τα μπόσικα!... και κάπως η "μαύρη σειρά"... κι η "πτωματί"... Στην πραγματικότητα, δεν πουλάν πια τίποτα... είναι σοβαρό!... ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, οι οικιακές συσκευές, το σκούτερ, τ αμάξι 2, 4, 6 ίππων κάνουν φοβερή ζημιά στο βιβλίο... όλα "με δόσεις", φαντάζεστε! και τα "γουικέντ"!... κι οι ωραίες διακοπούλες ανά δι-τρίμηνο!... κι οι Κρουαζιέρες Λολολούλου!... έχετε γεια μικρά βαλλάντια!... βλέπε χρέη!... μήτε σάλιο διαθέσιμο!... και μετά σου λέει ν αγοράσεις βιβλίο!.."
* Δεν είναι μυθιστορήματα αυτά που δημοσιεύουν. Είναι κατεβατά σχολικών τιμωριών. Κατεβατά σαρκαστικά, κατεβατά προυστικά, κατεβατά αρχαιολογικά, κατεβατά νομπελικά...
* Η νεολαία είναι έτοιμη να χάψει οτιδήποτε. Η νεολαία γουστάρει την απάτη, όπως τα κουτάβια γουστάρουν τα ξύλα, τάχα μου κόκαλα, που τους πετάνε και κείνα τρέχουν ξωπίσω τους...
* Οι πλούσιοι... Σε διαμελίζουν για οφειλή είκοσι πέντε λεπτών, μα το τελευταίο τσουλάκι τούς ξαφρίζει εκατομμύρια άνευ δυσκολίας...
* Αν είστε πράγματι λυρικός, δεν υπάρχουν πια κοστούμια που να ταιριάζουν στη φύση μας. Θα πρέπει να εισβάλετε με νεύρα γδαρμένα. Περισσότερο και από κατάγυμνα, και με ολόκληρο το εγώ σας παλικαρίσιο. Οχι ματσαραγκιές...
* Μία μόνο γλώσσα υπάρχει. Η δική μας. Αλαμπουρνέζικα οι άλλες. Κακοσουλούπωτες, κακομούτσουνες, μασκαριλίκια βραχνά ή νιαουριστά, παλιάτσου κεκεδίσματα για αρχοντόγυφτους... Δεν είμαι στενόμυαλος. Είμαι ιμπεριαλιστής!
* Κατοικούσα στη Μονμάρτρη. Κάθε πρωί λεωφορείο... ή μετρό. Αυτό το βάραθρο που ζέχνει, το βρομερό και πρακτικό, το μέγα καταβροχθιστήρι των κουρασμένων... Το λεωφορείο... Χάνει ώρες σε αβρότητες, να περιμένει να ξεσφηνωθεί το τρίκυκλο... Δεν είναι πια να συχνάζεις στην επιφάνεια. Φορτώνω όλο τον κοσμάκη μου στο μετρό και χιμάω μαζί τους... Χωρίς μποτιλιαρίσματα... Μέσα στο όνειρο. Ποτέ παραμικρή στάση, πουθενά! Οχι! Στο στόχο! Στο στόχο!
Το 1955, ο Σελίν δημοσιεύει τις φανταστικές "Συνομιλίες με τον καθηγητή Υ", υπακούοντας, όπως διατείνεται, στον εκδότη του Γκαστόν Γκαλλιμάρ, που του ζητά να βγει απ την "αφάνεια", για να αναγνωριστεί η ιδιοφυΐα του και να αυξηθούν οι πωλήσεις των βιβλίων του. Σ αυτό το μικρό αριστούργημα θηριώδους σαρκασμού, σπάνιας διορατικότητας και εκθαμβωτικής μαεστρίας, ο μυθικός συγγραφέας ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με τους αναγνώστες, τους εκδότες, τους δημοσιογράφους, τις Ακαδημίες, τις βραβεύσεις, τους ομοτέχνους του, τη νεολαία, τη μοντέρνα τέχνη και με όλο το κιτς της μαζικής κουλτούρας, ενώ ταυτόχρονα δίνει τα κλειδιά του μυθικού "συγκινησιακού ύφους" του, υπογράφοντας την ποιητική διαθήκη του.
thulebooks.gr