Συγγραφέας: Καρλ Μαρξ
Μετάφραση: Θ. Παπακωνσταντίνου
Επιμέλεια: Γιώργος Ρούσης
Εκδότης: Γκοβόστης
Έτος έκδοσης: 2010
Για τους μαρξιστές όλου του κόσμου, ιδίως τους εβραίους, αυτό το κείμενο ήταν ένα «δηλητηριασμένο δώρο». Μια δοκιμασία για πολύ γερά νεύρα. Κι αυτό επειδή έπρεπε - κι ίσως ακόμη πρέπει- να αποδείξουν ότι δεν πρόκειται για ένα έξαλλο αντισημιτικό έργο, που όποιος άλλος και αν ήταν ο συγγραφέας του θα είχε κατακεραυνωθεί καθολικά, αλλά για κάτι διαφορετικό από εκείνο που σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται. Η υπογραφή του Καρλ Μαρξ σε τοποθετήσεις σαν αυτή που ακολουθεί υπήρξε και παραμένει πραγματικός εφιάλτης για τους «αποστόλους» του:
«Οταν η κοινωνία θα επιτύχει να καταργήσει την εμπειρική φύση του ιουδαϊσμού, την εμπορική δηλαδή συναλλαγή και τις προϋποθέσεις της, ο εβραίος δε θα μπορεί να υπάρχει, γιατί η συνείδησή του δεν θα έχει πια αντικείμενο, γιατί η υποκειμενική βάση του ιουδαϊσμού, η πρακτική ανάγκη θα έχει πάρει ανθρώπινη κατεύθυνση, γιατί θα έχει εξαλειφθεί η σύγκρουση ανάμεσα στην ατομική και αισθητή ύπαρξη του ανθρώπου και στην ύπαρξή του ως γένος. Η κοινωνική χειραφέτηση του εβραίου είναι η χειραφέτηση της κοινωνίας απ΄ τον ιουδαϊσμό»
.
Με αυτές τις φράσεις, που ξεσήκωσαν σάλο στην εποχή τους και όχι μόνον, ο νεαρός διανοητής Καρλ Μαρξ τελείωνε το βιβλίο του Για το εβραϊκό ζήτημα. Ηταν φράσεις που οδήγησαν σε τέτοια κριτική εναντίον του, ώστε τον ακολουθούσε για όλη του τη ζωή. Ο Μαρξ, εβραίος και ο ίδιος, έγραψε αυτό το βιβλίο πολύ νέος, σε ηλικία μόλις 25 ετών. Την ώρα που για πρώτη φορά τυπωνόταν, στα γραπτά του δεν είχε ακόμη καν εμφανισθεί η λέξη προλεταριάτο, ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί ποτέ την απήχηση του μεταγενέστερου έργου του στον κόσμο.
Ομως, πέρα από όλα αυτά, το βιβλίο του Μαρξ Για το εβραϊκό ζήτημα έχει πίσω του μια ούτως ή άλλως ιδιαίτερη ιστορία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν διάλογο με τον γερμανό φιλόσοφο και θρησκειολόγο Μπρούνο Μπάουερ. Ο Μπάουερ ξεκίνησε συντηρητικός, έγινε ακραίος «αριστερός» και ξαναέγινε συντηρητικός στο τέλος της ζωής του. Ηταν εγελιανός, όπως άλλωστε και ο Μαρξ με τον οποίο είχε συνεργαστεί στην «αριστερή» περίοδό του. Το 1843 ο Μπάουερ έγραψε το βιβλίο Το εβραϊκό ζήτημα στο οποίο ο Μαρξ θέλησε να απαντήσει. Κι έτσι, γεννήθηκε το παρόν, πολύ σημαντικό, κείμενό του, όπως και Η Αγία Οικογένεια που έγραψε με τον Ενγκελς το 1844.
Οι πιστοί οπαδοί του Μαρξ ανά τον κόσμο προσπάθησαν παντοιοτρόπως να τον προστατεύσουν από την κατηγορία ότι είχε γράψει έναν αντιεβραϊκό λίβελλο. Ετσι φαίνεται να συνέβη και στην Ελλάδα, με την πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου το 1932, από τις Εκδόσεις Γκοβόστη, με πρόλογο του Αβραάμ Μπεναρόγια και σε μετάφραση και σχόλια του, εκείνα τα χρόνια μαρξιστή ακόμη, Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου, του κατοπινού θεωρητικού της χούντας...
Ηταν αναμφίβολα μια ιστορική έκδοση για τις μαρξικές σπουδές στην Ελλάδα, από την οποία όμως... έλειπαν ορισμένα σημεία-κλειδιά του πρωτότυπου κειμένου. Οπως σημειώνει ο Γιώργος Ρούσης, επιμελητής της τωρινής επανέκδοσης και συγγραφέας της ιδιαίτερα εμπεριστατωμένης και εκτενούς εισαγωγικής μελέτης που τη συνοδεύει: «Μεταξύ αυτών, υπάρχει και ένα ιδιαίτερα σημαντικό για την όλη συλλογιστική του Μαρξ απόσπασμα:
“Ποια είναι η εγκόσμια λατρεία του εβραίου; Το εμπόριο. Ποιος είναι ο γήινος θεός του; Το χρήμα”».
Και ο Ρούσης συνεχίζει: «... η συγκεκριμένη παράλειψη μπορεί και να είχε ως στόχο να “προστατευθεί ο συγγραφέας”»...
Παρά το γεγονός ότι ο Μαρξ, μέσα από αυτό το κείμενο κατηγορήθηκε σκληρά για αντισημιτισμό, είχε κατηγορηθεί και για το ακριβώς αντίθετο, από τον ισχυρό «ανταγωνιστή» του στην πρώιμη φάση της διαμόρφωσης του σοσιαλιστικού κόσμου, τον «πατριάρχη» του αναρχισμού Μιχαήλ Μπακούνιν, ο οποίος υποστήριζε ότι ο σκοπός των αναλύσεων του Μαρξ ήταν «να μετατρέψει τους εργάτες σε Γερμανούς και εβραίους»...
Το βιβλίο ''Για το εβραϊκό ζήτημα'' μπορείτε να το βρείτε εδώ