Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Προπόνηση για καλή φυσική κατάσταση και ενδυνάμωση


Ένας πλήρης εικονογραφημένος οδηγός για τη μυϊκή λειτουργία κατά τη διάρκεια της άσκησης

Συγγραφέας : Mark Vella
Εκδότης : Ιατρικές Εκδόσεις Π. Χ. Πασχαλίδης
Έτος έκδοσης : 2010
Σελίδες : 144

Περισσότερα από 200 έγχρωμα σχηματογραφήματα απεικονίζουν τις μυϊκές ομάδες που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια των πιο δημοφιλών ασκήσεων.

Το παρόν βιβλίο παρέχει μία εξαιρετική οπτική απεικόνιση του τρόπου ενέργειας των μυών κατά τη διάρκεια της άσκησης. Μέσω της κατανόησης του τρόπου αντίδρασης του σώματος σε κάθε κίνηση θα είστε σε θέση να απομονώσετε συγκεκριμένες μυϊκές ομάδες και να σχεδιάσετε τα πλέον στοχευμένα προγράμματα εκγύμνασης.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Η μεταφυσική του φύλου


Συγγραφέας:  Julius Evola 

Aπό τον Πλάτωνα μέχρι τις Oυπανισάδες και τα ιερά κείμενα του Tαοϊσμού, από τις καββαλιστικές διδασκαλίες μέχρι τα κείμενα των Σούφι και την αλχημική και ερμητική παράδοση του Mεσαίωνα, ο Julius Evola αναζητεί να θεμελιώσει μια μεταφυσική αντίληψη σύμφωνα με την οποία τα φύλα στον άνθρωπο, αποτελούν ταυτόχρονα αντικειμενικές υποστάσεις μέσα στο Σύμπαν, το οποίο σε όλες του τις εκδηλώσεις διέπεται από την αρχή του Δύο που ποθεί να αναχθεί στο Ένα.

Aυτό είναι και το βαθύτερο νόημα του ανθρώπινου σεξουαλικού Έρωτα, προπάντων στις ιερές και τελετουργικές μορφές του. Έτσι, θα μας οδηγήσει σε μια γοητευτική περιδιάβαση των σεξουαλικών λατρειών και μυστηρίων σε ένα πλήθος λαών και παραδόσεων: Tάντρα και Eλευσίνεια Mυστήρια, Kουτναλίνι-γιόγκα και αραβικές σεξουαλικές πρακτικές, Iερός γάμος και Iερά πορνεία, μυστικές αδελφότητες και μεσαιωνικά τάγματα, μαγικές ερωτικές παραδόσεις, Ίνκουμποι και Σούκουμπες, σαδισμός και μαζοχισμός.

Mια σπάνια σε περιεκτικότητα και πλούτο στοιχείων μελέτη, γραμμένη από ένα συγγραφέα ο οποίος, εκτός από μια ιδιόρρυθμη σύγχρονη φωνή από το χώρο αυτού που θα ονομάζαμε «φιλολογικό εσωτερισμό», είναι κι ένας μοναδικός στυλίστας της ιταλικής γλώσσας.


Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Η αύρα της Σανέλ


Αυτοβιογραφική αφήγηση της Coco Chanel

Ένας κόσμος τελείωνε, ένας άλλος έμελλε να γεννηθεί. Ήμουν εκεί· μια ευκαιρία παρουσιαζόταν, την άδραξα. Είχαμε την ίδια ηλικία μ’ αυτόν τον καινούργιο αιώνα: σε μένα λοιπόν απευθύνθηκε για να τον εκφράσω ενδυματολογικά. Χρειαζόταν απλότητα, άνεση, καθαρότητα στις γραμμές: κι όλα αυτά του τα προσέφερα· εν αγνοία μου. Οι πραγματικές επιτυχίες έρχονται μοιραία. […] Ιδού γιατί η οδός Καμπόν υπήρξε επί τριάντα χρόνια το κέντρο του καλού γούστου. Είχα ανακαλύψει εκ νέου την τιμιότητα, και, με τον δικό μου τρόπο, είχα αποδώσει στη μόδα την εντιμότητά της. […] Επί ένα τέταρτο του αιώνα δημιούργησα τη μόδα. Δεν θα ξαναρχίσω. Πανωλεθρία της εποχής, όχι δική μου…

Η ΚΟΚΟ ΣΑΝΕΛ προσκάλεσε τον Πώλ Μοράν να την επισκεφτεί στο Σαιντ-Μόριτς προς το τέλος της δεκαετίας του ’40 για να του υπαγορεύσει τα απομνημονεύματά της. Οι σημειώσεις που κράτησε ο Μοράν ανασύρθηκαν έναν μόλις χρόνο μετά το θάνατο της Σανέλ το 1971. Τις επεξεργάστηκε και τις εξέδωσε το 1976.
Σε κάποια σημεία σε αυτά τα επιλεκτικά, καυστικά απομνημονεύματα η μάσκα πέφτει και βλέπουμε στιγμιαία το αληθινό πρόσωπο του εύθραυστου, μοναχικού πλάσματος που έφερε την επανάσταση στο γυναικείο ντύσιμο και αναδείχθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα «ιερά τέρατα» του εικοστού αιώνα.
Μέσα από την καταγραφή του Μοράν, η Σανέλ μας μιλά για τη φιλία της με τη Μίσια Σερτ, για τους άνδρες στη ζωή της (τον Μπόυ Καπέλ, τον δούκα του Ουεστμίνστερ, ανθρώπους από τους κύκλους της τέχνης όπως ο Πικάσσο, ο Κοκτώ, ο Ντιάγκιλεφ, ο Στραβίνσκυ, ο Ερίκ Σατί), για τη φιλοσοφία της περί μόδας. Δεν χαρίζεται σε κανέναν. Το βιβλίο βρίθει από ευφυείς, πρωτότυπες και βαθιές σκέψεις και φράσεις.
Τα απομνημονεύματα της Σανέλ, ειπωμένα με τα δικά της λόγια, δίνουν ζωηρές περιγραφές και απεικονίζουν τη δύναμη του χαρακτήρα της, αφήνοντας το βλέμμα μας να διακρίνει καθαρά στην αφηγήτρια τη γυναίκα και τη δημιουργό του οίκου Σανέλ.

Έχω διατηρήσει τον μαύρο χαρακτήρα μου σαν την καρδιά μιας χώρας που δεν συνθηκολόγησε ποτέ. Υπήρξα επαναστάτρια ως παιδί, επαναστάτρια ως ερωμένη και ως μοδίστρα, ένας αληθινός Σατανάς.

[…] Για να κρατήσει το ενδιαφέρον της διαφήμισης, η ραπτική παραδόθηκε στην εκκεντρικότητα, γεγονός όχι απλώς ανόητο αλλά και εντελώς παράλογο, γιατί η εκκεντρικότητα καταστρέφει την προσωπικότητα.

[…] Πρέπει να μιλάει κανείς για τη μόδα με ενθουσιασμό αλλά χωρίς υπερβολή· και κυρίως χωρίς ποίηση και φιλολογικές ακρότητες. Ένα φόρεμα δεν είναι ούτε αρχαία τραγωδία ούτε ζωγραφικός πίνακας· είναι μια γοητευτική και εφήμερη δημιουργία, και όχι ένα διαχρονικό έργο τέχνης. Η μόδα οφείλει να πεθαίνει και να πεθαίνει γρήγορα.

[…] Μιλάμε για περιποίηση του σώματος· και η περιποίηση της ψυχής πού είναι; Η περιποίηση της ομορφιάς πρέπει ν’ αρχίζει από την καρδιά και την ψυχή, αλλιώς τα καλλυντικά δεν χρησιμεύουν σε τίποτε.

[…] Ανέκαθεν μισούσα να βάζει κάποιος τάξη στην αταξία μου, ή στο μυαλό μου. Η τάξη είναι ένα φαινόμενο υποκειμενικό. Μισώ επίσης τις συμβουλές, όχι επειδή είμαι ξεροκέφαλη αλλά, αντιθέτως, επειδή επηρεάζομαι πολύ εύκολα. Εξάλλου οι άνθρωποι δεν σου δίνουν παρά τα παιχνίδια, τα φάρμακα και τις συμβουλές που ταιριάζουν στους ίδιους.




Συγγραφέας : Morand Paul
Μεταφραστής : Χατζάκη Βάνα
Εικονογράφος : Lagerfeld Karl
Εκδότης : Άγρα
Έτος έκδοσης : 2011
ISBN : 960-325-967-5

Céline et l'esprit Extrait





thulebooks.gr

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

50 χρόνια από τον θάνατο του Louis-Ferdinand Céline


Πριν από πενήντα χρόνια πέθανε ο μεγάλος Γάλλος πεζογράφος Σελίν. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους παγκοσμίως λογοτέχνες που προκάλεσε "επανάσταση" στα γράμματα της Γαλλίας και όχι μόνο, με το βιβλίο του "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας", που κυκλοφόρησε το 1932. Τότε όλοι μίλησαν για την ιδιοφυϊα του, για το νέο ύφος, για την επιτυχή και πρωτοφανή "μεταφορά" της συγκίνησης του προφορικού λόγου στον γραπτό. Όταν όμως λίγα χρόνια αργότερα εξέφρασε σφόδρα αντισημιτικές θέσεις τότε στράφηκαν εναντίον του. Τάχθηκε υπέρ μίας Ευρωπαϊκής Αναγέννησης, σε πνευματικό επίπεδο και υπέρ της ενότητας σε πολιτικό. Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, διώχθηκε, εξορίστηκε, δικάστηκε, φυλακίστηκε. Ο εκδότης του, Ντενοέλ, δολοφονήθηκε. Το "έγκλημά" του Σελίν ήταν οι ιδέες του. Και φυσικά όπως και στην περίπτωση του Μπραζιγιάκ, συχνά το αληθινό κίνητρο των επικριτών του ήταν ο φθόνος για το εκπληκτικό ταλέντο του. Από το 1951 ζούσε ελεύθερος στη Γαλλία, βιώνοντας όμως τον αποκλεισμό. Ήταν ήρωας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, εργάστηκε σαν ιατρός συχνά αφιλοκερδώς και επιδεικνύοντας αλτρουϊσμό. Η Γαλλία συνέχισε να αντιμετωπίζει με μικροψυχία τον Σελίν. Έτσι στην αρχή του 2011 ο Υπουργός Πολιτισμού Φρεντερίκ Μιττεράν υπαναχώρησε από την απόφασή του να συμπεριλάβει τον Σελίν σε κατάλογο των καλλιτεχνών που θα τιμήθούν φέτος, μετά από έντονη πίεση που ασκήθηκε από την "Ένωση Τέκνων Εκτοπισμένων Εβραίων", η οποία επίσης ζήτησε να μην κατατεθούν καν λουλούδια στο μνήμα του, κάνοντας αρκετούς να σκεφθούν πως αυτή η στάση "δικαίωνε" λόγια του Σελίν όπως τα ακόλουθα: «Οι Εβραίοι είναι τέρατα, υβρίδια, αποτυχημένοι που πρέπει να εξαφανισθούν. Ο Εβραίος ουδέποτε υπέστη καταπίεση από τον Αριο. Καταπιέστηκε μόνος».

Στο έργο του "Συνομιλίες με τον καθηγητή Υ"΄γράφει: "...θα σας το πουν όλοι οι βιβλιοπώλες, θα προτιμούσαν να κατεβάσουν τα ρολά παρά να 'χουν, ακόμα και στ' αποθέματα, το παραμικρό αντίτυπο του Ταξιδιού!κι απ' το 1932, επιβάρυνα κι άλλο τη θέση μου, έγινα, πέρα από βιαστής, προδότης, γενοκτόνος, ο χιονάνθρωπος Γέτι...ο άνθρωπος που δεν πρέπει καν να τον πιάνουμε στο στόμα μας!...ω, αλλά που μπορούμε μια χαρά να τον γδάρουμε! ίσαμε το κόκκαλο! Σιγά μην έχει και παράπονο, ο ντενεκές... δεν υπάρχει ο αχρείος! και ποτέ δεν υπήρξε!...δολοφόνησαν τον Ντενοέλ στην πλατεία του Μεγάρου των Απομάχων γιατί είχε παραεκδώσει!... ε λοιπόν, πέθανα κι εγώ μαζί!...θεωρητικά!..."

Οι εκδόσεις Θούλη δεν "κατεβάζουμε ρολά" στον Σελίν, ούτε διαχωρίζουμε τον άνθρωπο από τον καλλιτέχνη, αντίθετα τιμούμε τον Άνθρωπο Καλλιτέχνη γι' αυτό και σύντομα θα εκδώσουμε βιβλίο για τον Σελίν με ένα κείμενό του από αυτά που χαρακτηρίζονται λίβελοι....



thulebooks.gr

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Louis-Ferdinand CÉLINE - ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ




Κορυφαίος πεζογράφος του εικοστού αιώνα, ο Σελίν (κατά κόσμον, Λουί-Φερντινάν-Ωγκύστ Ντετούς) γεννιέται το 1894 στο Παρίσι. Το 1912, κατατάσσεται εθελοντικά στο πεζικό, όπου τον προλαβαίνει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Τον Σεπτέμβριο του 1914, τραυματίζεται, παρασημοφορείται και αποστρατεύεται. Εργάζεται στο Καμερούν και επιστρέφοντας σπουδάζει ιατρική στη Ρεν. Συμμετέχει για λογαριασμό της Κοινωνίας των Εθνών σε υγιειονολογικές αποστολές στην Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη, προτού εγκατασταθεί ως γιατρός στο Παρίσι.
Το 1932, εκδίδει το αριστουργηματικό Ταξίδι στην άκρη της νύχτας που προκαλεί σκάνδαλο και στέφεται με απαραμείωτη επιτυχία. Εννέα ακόμα μυθιστορήματα (Θάνατος επί πιστώσει, Μακελειό, Από τον ένα πύργο ο άλλος, Βορράς, κ.ά.) επισφραγίζουν την ιδιοφυή καινοτομία του.


Η αντισημιτική και φιλοναζιστική στάση του τον αναγκάζει να καταφύγει το 1944 στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Κοπεγχάγη, όπου φυλακίζεται για ένα διάστημα και όπου παραμένει μια εξαετία, εν αναμονή της δίκης του στη Γαλλία επ’ εσχάτη προδοσία. Το 1951, αμνηστεύεται και αποσύρεται στο παρισινό Μεντόν, συνεχίζοντας να συγγράφει έως το θάνατό του, το 1961.


Από τις εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορεί το Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, σε μετάφραση Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου





Σελίν: «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας».
Μετάφραση: Σεσίλ Ιγγλέση - Μεργέλλου.



Εκδόσεις «Εστία», σελ. 639, 2007.

Αποσπάσματα του έργου:  


Υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο δύο καλοί τρόποι να ψοφήσει ο φτωχός: είτε απ' την απόλυτη αδιαφορία των ομοίων του εν καιρώ ειρήνης είτε απ' το ανθρωποκτόνο πάθος των ιδίων εν καιρώ πολέμου. Άμα βαλθούν να σκέφτονται εμάς, οι μάγκες, είναι αμέσως για να μας βασανίσουν, και τίποτε άλλο. Μόνο καταματωμένοι παρουσιάζουμε ενδιαφέρον για τα καθάρματα! (σελ.103) 


Το μόνο που ξέρει ο κόσμος είναι να σε σκοτώνει, σαν τον κοιμισμένο είναι ο κόσμος που σε πλακώνει στον ύπνο του , όπως σκοτώνει ο κοιμισμένος τους ψύλλους του. Να ένας ηλίθιος τρόπος να πεθάνεις, έλεγα μέσα μου, όπως όλος ο κόσμος , δηλαδή. Η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους είναι ήδη λιγάκι θάνατος. (σελ. 215)



Παραδίνεσαι στον θόρυβο όπως παραδίνεσαι στον πόλεμο. Αφήνεσαι στις μηχανές με τις τρείς ψωροϊδέες που παραδέρνουν ακόμη πάνω ψηλά, πίσω από το κούτελο. Πάει τελείωσε. Ό,τι κοιτάς οπουδήποτε, ό,τι αγγίζει το χέρι, είναι τώρα σκληρό. Κι ό,τι καταφέρνεις ακόμη να θυμηθείς είναι άκαμπτο σαν σίδερο κι άνοστο πιά μες στην σκέψη.
 Γεράσαμε φριχτά μονομιάς.


Πρέπει να καταργηθεί η έξω ζωή, να γίνει ατσάλι, κάτι χρήσιμο. Δεν την αγαπούσαμε αρκετά όπως ήταν, γι' αυτό. Πρέπει να γίνει αντικείμενο λοιπόν, στερεό, έτσι έχει ο Κανόνας. (σελ.271)



Με λίγα λόγια όσο είσαι στον πόλεμο, λές πως θα 'ναι καλύτερη η ειρήνη, κι έπειτα πιπιλάς αυτήν την ελπίδα σαν καραμέλα, κι έπειτα είναι σκατά και απόσκατα. Δεν τολμάς να το πείς στην αρχή, μην τυχόν και αναγουλιάσει κανένας. Το παίζεις καλό παιδί, κοντολογίς. Κι έπειτα, μιάν ωραία πρωία, καταλήγεις παρ' όλα αυτά να το ξεράσεις μπροστά σε όλον τον κόσμο. Έχεις βαρεθεί να τσαλαβουτάς στον βόθρο . Μα τότε ο κόσμος σε βρίσκει υπερβολικό. Και τέρμα. (σελ.281)


Τί τρελοκομείο η στερημένη ζωή! Μια τάξη είναι η ζωή, κι η πλήξη είναι ο παιδονόμος της, που διαρκώς σε κατασκοπεύει. πρέπει πάση θυσία να μοιάζεις απασχολημένος με κάτι πολύ συναρπαστικό, ειδάλλως πλακώνει και σου ροκανίζει το μυαλό. ΄Οταν η μέρα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σκέτο εικοσιτετράωρο, δεν υποφέρεται. Μια μακριά, σχεδόν αβάσταχτη ηδονή πρέπει να είναι η μέρα, μία μακριά συνουσία, θες δε θες.


Σου κατεβαίνουν λοιπόν σιχαμερές σκέψεις, όσο σ' αποβλακώνει η ανάγκη, όσο μέσα στο κάθε σου δευτερόλεπτο στριμώχνεται ένας πόθος για χίλια άλλα πράγματα, ένας πόθος για αλλού. (σελ.415)


[...] Βυθίζεσαι , τρομάζεις στην αρχή μες στην νύχτα, μα θες παρ' όλα αυτά να καταλάβεις, και τότε δεν εγκαταλείπεις πια τα βάθη. Είναι, όμως, πολλά τα πράγματα που πρέπει να καταλάβεις ταυτόχρονα. Κι είναι πολύ σύντομη η ζωή. Δεν θες να αδικήσεις κανέναν. Έχεις ενδοιασμούς, διστάζεις να τα κρίνεις όλα μονομιάς και προπαντός φοβάσαι μην αναγκαστείς να πεθάνεις ενόσω διστάζεις, γιατί τότε θα 'χεις έρθει τζάμπα στην ζωή. Ό,τι χειρότερο. (σελ.446)


Ο Σελίν καταδικάστηκε σε θάνατο από την ''αντίσταση'' για τρία αντισημιτικά έργα που έγραψε καθώς και για τις φιλοναζιστικές του ιδέες! 


" Εγώ, αν ήμουν δικτάτορας, θα πέρναγα άλλον νόμο, έναν ακόμα και θα ήταν ο τελευταίος. Πρώτον, όλοι οι Εβραίοι σ' αυτή τη χώρα, με την κήρυξη του πολέμου, ηλικίας 17-60 ετών, μισο-Εβραίοι, Εβραίοι κατά το ένα τέταρτο, διασταυρωμένοι, παντρεμένοι με Εβραίες, μασόνοι, θα στέλνονται αποκλειστικά στις μονάδες πεζικού που μάχονται στην πρώτη γραμμή. Κάθε πάράβαση του νόμου θα τιμωρείται με θανατική ποινή. Οπότε, όλοι οι Εβραίοι στην πρώτη γραμμή κανένα προνόμιο και οι τραυματίες τους δε θα μεταφέρονται. Θα γίνουν καλά στο μέτωπο ή θα ψοφήσουν εκεί αν χρειαστεί. Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι τους Εβραίους ακόμα κι όταν είναι νεκροί".




Κλείνουμε με τα λόγια της μεταφράστριας: «…Διαβάζουμε το Σελίν, γιατί είναι ο σκοτεινός ήλιος γύρω απ’τον οποίο περιστρέφονται σαν φασματικοί πλανήτες τα δράματα, οι φάρσες, οι οιμωγές και οι σιωπές του 20ου αιώνα, που είναι και ο 21ος. Τον διαβάζουμε γιατί αναγνωρίζουμε στην εκθαμβωτική πρόζα του την τραγική ανθρώπινη συνθήκη μας και γιατί μας καταδικάζει να της γελάμε κατάμουτρα….»


Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ ΑΕΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ


ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Συγγραφέας: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Εκδοτικός Οίκος : ΕΡΩΔΙΟΣ

Στο νέο βιβλίο του Δημήτρη Αλεξάνδρου για τους Σταυρωμένoυς Αετούς, τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου ξεδιπλώνονται οι πιο άγνωστες και ανεξιχνίαστες στο ευρύ κοινό σελίδες της Ιστορίας του ευρύτερου Ηπειρωτικού Ελληνισμού! Ξεκιvώντας από μια αδάμαστη αγάπη, που ριζώθηκε μέσα του από παιδί, καθώς άκουγε τις διηγήσεις του πατέρα του για τον Πόλεμο του ’40 στα δοξασμένα και χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, ο συγγραφέας βάζει πολύ βαθιά το αλέτρι της πένας του, σχίζοντας ξερολιθιές αιώνων, ξεδιαλύνοντας έννοιες, θολά γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις, που από την πρώτη στιγμή oρθώνoνται σαν αγκαθωτά συρματοπλέγματα σε μια τέτοια ευαίσθητη έρευνα!


Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Μη-συμβατικές θεωρίες


Οι κερδοσκόποι του "ελληνισμού" και ο φενακισμός των αφελών

Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε άνετα να χαρακτηρισθεί ως λιβελλογράφημα. Ο χαρακτηρισμός είναι αναμενόμενος, μια και το γράψιμό του είναι προϊόν οργής, αγανάκτησης, αηδίας, αλλά και βαθιάς απογοήτευσης για την σημερινή κατάσταση της πνευματικής υστέρησης, ημιμάθειας, αποχαύνωσης, αλλά και σύγχυσης, στην οποία έχουν οδηγηθεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού αυτής της χώρας.

Είναι λοιπόν αναμενόμενο ο τρόπος γραφής του να χαρακτηρισθεί επιθετικός, σαρκαστικός, υβριστικός, ακόμα και εξοργιστικός από εκείνους που προτιμούν τις ψευτοευγένειες και τους χατζηαβατισμούς.

Πρέπει όμως και οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν στρέφεται εναντίον συγκεκριμένων προσώπων (άλλωστε τα πρόσωπα και τα προσωπεία είναι προϊόντα διαμόρφωσης ενός συγκεκριμένου πολιτικοκοινωνικού περιβάλλοντος), αλλά εναντίον μιας απόλυτα αναγνωρίσιμης νοοτροπίας, η οποία οδηγεί νομοτελειακά σε απαράδεκτες καταστάσεις, που βιώνουμε σχεδόν καθημερινά όλοι μας.


Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Οδυσσέας Ελύτης: Ο ναυτίλος του αιώνα


Συγγραφέας: Ελύτης Οδυσσέας
Επιμελητής: Ηλιοπούλου Ιουλίτα
Εκδότης: Ίκαρος
ΛΕΥΚΩΜΑ, 400 σελίδες

Λεύκωμα, επιμέλεια - σύνθεση Ιουλίτα Ηλιοπούλου, επετειακή έκδοση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή.

Πρόκειται για ένα ταξίδι μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη στους σημαντικότερους σταθμούς του εικοστού αιώνα, στα κυρίαρχα καλλιτεχνικά ρεύματα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της ποιητικής του ταυτότητας. Ένα ταξίδι στη ζωή και το έργο του με οδηγό τον ίδιο τον ποιητή.
Η περιήγηση στον κόσμο του Οδυσσέα Ελύτη ξεκινά με την ενότητα Έφερα τη ζωή μου ως εδώ, ένα εκτενές χρονολόγιο που διατρέχει τον εικοστό αιώνα. Παρουσιάζονται οι σταθμοί στη ζωή και το έργο του Οδυσσέα Ελύτη παράλληλα με μεγάλα ιστορικά, πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Ακολουθούν δέκα ενότητες που επιγράφονται με έναν θεματικά οικείο στίχο και περιλαμβάνουν αποσπάσματα του ποιητικού και πεζογραφικού έργου του ποιητή και πλούσιο πληροφοριακό, ζωγραφικό και φωτογραφικό υλικό:
Παρουσιάζονται τα βιβλία του, η σχέση του με την ελληνική γλώσσα, η ποιητική σύνθεση Το Άξιον Εστί, η σχέση του και οι αλληλεπιδράσεις του με τα ρεύματα και τους κορυφαίους δημιουργούς του Δυτικού κόσμου, οι μεταφράσεις των βιβλίων του σε όλο τον κόσμο. Σε χωριστή ενότητα παρουσιάζονται αποσπάσματα της κριτικής πάνω στο έργο του Ελύτη από το 1938 έως το 2006. Στη συνέχεια αποκαλύπτονται –πάντα μέσα από τα λόγια του ποιητή- η σχέση του ποιητή με τη μουσική και τη ζωγραφική, τα στοιχεία του αξιακού του συστήματος, και τέλος η δύναμη και η σημασία της ποίησης στη ίδια τη ζωή.

Το βιβλίο με τα κείμενα και την τόσο πλούσια εικονογράφηση διατρέχει την ιστορία της τέχνης του εικοστού αιώνα, μέσα από τη ματιά του Οδυσσέα Ελύτη.


Οι λαϊκές περί θανάτου δοξασίες και τα ταφικά έθιμα των Ελλήνων από τον Όμηρο μέχρι σήμερα


Μεταθανάτιες αντιλήψεις και τελετουργίες στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και τα επιβιώματα τους στη χριστιανική πραγματικότητα

Συγγραφέας : Παπαδόπουλος Αθανάσιος Π.

Μολονότι το θέμα της παρούσας μελέτης είναι σύνθετο, πιστεύω ότι εξετάστηκαν συστηματικά και μέσα από αυθεντικές γραπτές αλλά και αρχαιολογικές μαρτυρίες οι σπουδαιότερες μεταθανάτιες αντιλήψεις και τα έθιμα ταφής των αρχαίων προγόνων μας, καθώς και όσα από αυτά επιβίωσαν κατά τη βυζαντινή και τη νεότερη ελληνική λαϊκή παράδοση.

Η μακρά και επίπονη αυτή επιστημονική μελέτη, στην οποία επιχειρήθηκε να γίνει συνδυασμός των γραπτών πηγών με τις υπάρχουσες αρχαιολογικές μαρτυρίες, επιβεβαίωσε τη διαχρονικότητα και την εκπληκτική ομοιομορφία των ελληνικών ταφικών εθίμων, αλλά και των αντίστοιχων λαϊκών περί θανάτου δοξασιών από τον Όμηρο μέχρι σήμερα.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Ένας Προδότης στα Μέτρα μας

Συγγραφέας: John Le Carre 

Η Βρετανία είναι βυθισμένη στην οικονομική ύφεση. Ένας αριστερών τάσεων νέος ακαδημαϊκός της Οξφόρδης και η δικηγόρος φίλη του πηγαίνουν για διακοπές εκτός τουριστικής σαιζόν στην Αντίγκουα της Καραϊβικής.

Εκεί, κατά τα φαινόμενα τυχαία, γνωρίζονται μ’ ένα Ρώσο εκατομμυριούχο ονόματι Ντίμα, που έχει στην κατοχή του μια χερσόνησο κι ένα χρυσό ρολόι διακοσμημένο με διαμάντια. Έχει επίσης ένα τατουάζ στο δεξιό του αντίχειρα και θέλει να παίξει μια παρτίδα τένις.

Τα… άλλα που θέλει θα στείλουν το νεαρό ζευγάρι σ’ ένα δαιδαλώδες ταξίδι από το Παρίσι σ’ ένα κρησφύγετο στις Ελβετικές Άλπεις, κι από κει στα σκοτεινότερα άδυτα του Σίτι του Λονδίνου και της ανίερης συμμαχίας του με το κατεστημένο των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Η τεχνική του πραξικοπήματος


Το βιβλίο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε το 1931 και είναι το έργο που πρόσφερε στον Κούρτσιο Μαλαπάρτε μια φήμη ευρωπαϊκών διαστάσεων, αν και την εποχή εκείνη, έβλαψε την ξεχωριστή θέση που κατείχε ο συγγραφέας στους κόλπους του φασιστικού καθεστώτος. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και μια ωμή ακτινογραφία της επαναστατικής και αντεπαναστατικής Ευρώπης του Μεσοπολέμου, καθώς επιχειρείται μια λεπτομερής και ψυχρή ανατομία σημαντικών στιγμών του 20ού αιώνα (Οκτωβριανή Επανάσταση, η άνοδος του ναζισμού και η κατάληψη της εξουσίας από το Μουσολίνι).

Γραμμένη με το ιδιαίτερο ύφος του Μαλαπάρτε, το οποίο κινείται μεταξύ δημοσιογραφίας, μυθιστορήματος, ιστορικής έρευνας, λίβελου και δοκιμίου "Η τεχνική του πραξικοπήματος" μας μεταφέρει στην καρδιά των γεγονότων, σκιαγραφεί αποστασιοποιημένα τα πορτρέτα των μεγάλων πρωταγωνιστών του 20ού αιώνα (Μουσολίνι, Χίτλερ, Στάλιν, Τρότσκι, Λένιν), πολλούς από τους οποίους ο Ιταλός συγγραφέας γνώρισε και αποτελεί μια μοναδική και ανεκτίμητη ιστορική πηγή για το πρώτο μισό του αιώνα. Πάνω απ’ όλα όμως μέσα από τις σελίδες της προβάλλει μια ιδιαίτερη θεωρία πάνω στη βίαιη κατάληψη της εξουσίας (με τη μορφή του κινήματος, του πραξικοπήματος ή της εξέγερσης), η οποία και σήμερα παραμένει πλούσια σε διδάγματα και εξαιρετικά επίκαιρη. Για το Μαλαπάρτε, η κατάληψη της εξουσίας δεν πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη γενικότερη πολιτική και οικονομική κατάσταση που επικρατεί σε μια χώρα, αρκεί μια θαρραλέα, αποφασισμένη και πιστή δράκα ανθρώπων. Από την άλλη αυτή είναι και η τακτική που θα πρέπει να ακολουθήσει και το επίσημο κράτος για να προστατευτεί.

Η παρούσα ελληνική έκδοση, συμπληρωμένη από νέο πρόλογο του Κούρτσιο Μαλαπάρτε, είναι η δεύτερη και κυκλοφόρησε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1948. Είναι εμπλουτισμένη με επίμετρο του δημοσιογράφου Μιχάλη Ν. Κατσίγερα και με ευρετήριο προσώπων.


Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΗΣ ΔΩΔΩΝΗΣ


Ιστορικά στοιχεία. Τρόποι χρησμοδοσίας. Χρησμικά κείμενα

Αν όπως λέγεται το βιβλιο είναι ένα ταξίδι στον τόπο, τον χρόνο, στα πρόσωπα, «το μαντείο της Δωδώνης» είναι επιπλέον και ένα μακρινός φως από το παρελθόν, όπου είναι ριζωμένος ο πολιτισμός. Και καθώς το βιβλίο αυτό κλείνει τον κύκλο μιας τριλογίας σε θέματα αρχαίας μαντικής, αφιερώνεται εξαιρετικά σε όλους εκείνους που αγαπούν την αρχαία Ελλάδα, σ όλους εκείνους που πιστεύουν ότι «δεν υπάρχει φόβος να χάσουμε ποτέ την Αρχαιότητα, όσο δεν ξαναγινόμαστε βάρβαροι»...

"Κατ' αρχάς μεν ουν άνδρες ήσαν οι προφητεύοντες· και τούτ' ίσως και ο ποιητής εμφαίνει· υποφήτας γαρ καλεί, εν οις τάττοιντο καν οι προφήται· ύστερον δ' απεδείχθησαν τρεις γραίαι, επειδή σύνναος τω Διί προσαπεδείχθη και η Διώνη"
(Στράβων 7,7,12)
"... εχρησμώδει δ' ου δια λόγων, αλλά δια τινων συμβόλων, ώσπερ το εν Λιβύη Αμμωνιακόν"
(Στράβων 7, απόσπ. 1α)

Με τα θέματα της αρχαίας ελληνικής μαντικής και την έννοια του διφορούμενου ασχολούμαι περισσότερο από τριάντα χρόνια. Όταν για πρώτη φορά άρχισα να συγκεντρώνω υλικό για το μαντείο των Δελφών είχα τόσο εντυπωσιαστεί από την πορεία, τη δράση και τους αινιγματικούς χρησμούς του εκπληκτικού εκείνου μαντικού ιερού, ώστε πίστευα πως κανένα άλλο μαντείο -ούτε και αυτό της Δωδώνης- δε θα ήταν άξιο να σταθεί πλάι του για να συγκριθεί μαζί του και -πολύ περισσότερο- δε θα μπορούσε να αποτελέσει το θέμα ενός ξεχωριστού βιβλίου που να αξίζει τον κόπο.
Αργότερα όμως, ύστερα από την εντύπωση και του βιβλίου μου "Η μαντική στην αρχαία Ελλάδα και ο ρόλος της στα αρχαία ελληνικά κείμενα", ομολογώ πως είδα τα πράγματα κάπως διαφορετικά, άρχισα μάλιστα ν΄ανακαλύπτω ανάμεσα στα δυό αυτά σπουδαιότερα ελληνικά μαντεία και κάποιες αντιστοιχίες περισσότερο ή λιγότερο εξισσοροπιστικές. Έτσι εξακολουθώ φυσικά να θεωρώ τους Δελφούς ως το σημαντικότερο μαντείο της αρχαίας Ελλάδας -όπως άλλωστε πιστεύουν και οι άλλοι μελετητές- παράλληλα όμως βλέπω ότι η Δωδώνη από τη μεριά της υπήρξε το αρχαιότερο ελληνικό μαντείο- για ένα χρονικό διάστημα πρέπει να ήταν και το μοναδικό- και συγχρόνως ο κυριότερος "αντίπαλος" των Δελφών, ανάμεσα σε τόσα άλλα μαντεία. [...]

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Η τέχνη της γραφής


10 κορυφαίοι συγγραφείς αποκαλύπτουν τα μυστικά της τέχνης τους στο Paris Review

Συγγραφείς: Τ. Σ. Έλιοτ, Ντόναλντ Χολ, Τρούμαν Καπότε, Πάτι Χιλ, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Τζορτζ Πλίμπτον, Σολ Μπέλοου, Γκόρντον Λόιντ Χάρπερ, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ρόναλντ Κράιστ, Γκρέιαμ Γκριν, Μάρτιν Σάτλγουορθ, Σάιμον Ρέιβεν, Ουίλιαμ Φόκνερ, Τζιν Στάιν, Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, Χάρολντ Φλέντερ, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Πίτερ Χ. Στόουν, Χάρολντ Μπλουμ, Αντόνιο Βάις
Μεταφραστής : Τουλγαρίδου Μαρίνα
Επιμελητής : Gourevitch Philip
Υπεύθυνος Σειράς : Μαραγκόπουλος Άρης
Εκδότης : Τόπος

Πως τα καταφέρνουν οι μεγάλοι συγγραφείς;

Επί μισό και πλέον αιώνα το Paris Review έχει εκμαιεύσει μερικές από τις πιο αποκαλυπτικές και τολμηρές σκέψεις που διατύπωσαν οι αυθεντίες της λογοτεχνίας του καιρού μας. Οι συντάκτες του περιοδικού έχουν μιλήσει με τους περισσότερους, κορυφαίους στον κόσμο, μυθιστοριογράφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς και κριτικούς και οι ίδιες οι συνεντεύξεις κέρδισαν την αναγνώριση ως κλασικά λογοτεχνικά έργα, ως μία ουσιαστική και εμπεριστατωμένη καταγραφή της συγγραφικής ζωής.

Το Paris Review έχει προσφέρει γόνιμες συζητήσεις με τους σπουδαιότερους συγγραφείς του καιρού μας, παραστατικές αυτοπροσωπογραφίες που από μόνες τους συνιστούν έργα αυθεντικής λογοτεχνίας. Από τον Ουίλιαμ Φόκνερ που είναι κάθετος στην άποψή του ότι για να γραφτεί ένα αξιόλογο μυθιστόρημα χρειάζεται "ενενήντα εννιά τοις εκατό ταλέντο... ενενήντα εννιά τοις εκατό πειθαρχία... ενενήντα εννιά τοις εκατό δουλειά", μέχρι τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, που παρατηρεί ότι "στην πρώτη παράγραφο λύνεις τα περισσότερα από τα προβλήματα του βιβλίου σου", το Paris Review έχει καταφέρει να εκμαιεύσει αποκαλυπτικές και τολμηρές σκέψεις από τους πιο δεινούς μυθιστοριογράφους, ποιητές και κριτικούς του σύγχρονου κόσμου.

Στην "Τέχνη της Γραφής" περιλαμβάνονται οι εκ βαθέων συνεντεύξεις δέκα σημαντικών συγγραφέων (πέντε νομπελίστες και όλοι πολυβραβευμένοι) που δόθηκαν στο διεθνώς αναγνωρισμένο περιοδικό Paris Review όπου αποκαλύπτουν με λεπτομέρειες τα μυστικά της τέχνης τους: Τ.Σ. Έλιοτ, Τρούμαν Καπότε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Σολ Μπέλοου, Χόρχε Λούις Μπόρχες, Γκρέιαμ Γκριν, Ουίλιαμ Φόκνερ, Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Χάρολντ Μπλουμ.

Τι είπαν οι συγγραφείς για τις συνεντεύξεις στο Paris Review

"Έχω όλα τα τεύχη του Paris Review και μου αρέσουν πολύ οι συνεντεύξεις. Θα συγκροτήσουν ένα καλό βιβλίο όταν θα τις συγκεντρώσουν σε μια ανθολογία και αυτό θα είναι πολύ καλό για το Review". (Έρνεστ Χέμινγουεϊ)

"Οι συνεντεύξεις του Paris Review μάς πρόσφεραν και μας προσφέρουν την καλύτερη εικόνα για το πώς σκέφτονται και ποια δεοντολογία υιοθετούν στη δουλειά τους κάποιοι σπουδαίοι συγγραφείς. Όταν μάλιστα διαβάζονται όλες μαζί, τότε ισοδυναμούν σχεδόν με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις τέχνες που καταφέρνει κανείς να αποκτήσει ενώ κάθεται μόνος στον καναπέ του. Κάθε σελίδα αυτής της συλλογής προσφέρει μια αναπάντεχα αλλόκοτη ευχαρίστηση".
(Ντέιβ Έγκερς)

"Οι συνεντεύξεις του Paris Review αποτελούν αντικείμενα θαυμασμού που διαμόρφωσαν τις πρώτες και πιο ανεξίτηλες εντυπώσεις μου σχετικά με το τι σήμαινε να είναι κανείς συγγραφέας. Ακόμη και σήμερα αποδίδω όποια ρήση μένει ακόμη νωπή στη μνήμη μου σε αυτές τις σελίδες, έστω κι αν ποτέ δεν φιγουράρισαν εκεί".
(Τζόναθαν Λέθεμ)

"Οι συνεντεύξεις του Paris Review έχουν τις καλύτερες ερωτήσεις, τις καλύτερες απαντήσεις και είναι, αναμφίβολα, ο καλύτερος τρόπος να δεις λαθραία αυτό που κρύβουν στο μυαλό τους οι καλύτεροι συγγραφείς (και ερωτώντες) στον κόσμο. Η ανάγνωση του συνόλου αυτών των συνεντεύξεων είναι σαν μια υπέροχη ξενάγηση σε όλη την έκταση της λογοτεχνικής ζωής".
(Σούζαν Όλριν)

"Στις καλύτερες στιγμές τους, οι συνεντεύξεις του Paris Review ανασηκώνουν το βέλο των λογοτεχνικών φυσιογνωμιών για να αποκαλύψουν την ουσία των συγγραφέων με σάρκα και οστά. Εκθέτοντας τις εσώτερες διεργασίες της συγγραφής, τοποθετούν τον αναγνώστη στη θέση του κατευθυντήριου μοχλού της λογοτεχνίας".
(Μπίλι Κόλινς)

"Πάντα με συνάρπαζαν οι συνεντεύξεις του Paris Review, και παλιά και τώρα. Όλες μαζί συνιστούν την αρτιότερη ίσως διαθέσιμη διερεύνηση στο 'πώς' της λογοτεχνίας, το οποίο είναι από πολλές απόψεις πολύ πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση από το 'γιατί'.
(Σάλμαν Ράσντι)

Τι έγραψε ο Τύπος για τις συνεντεύξεις στο Paris Review
"Το χιούμορ και οι έξυπνες ατάκες είναι συνήθεις απολαύσεις στις συνεντεύξεις του Paris Review... Μια συναρπαστική απόπειρα να φτάσουμε στην καρδιά τού πώς δουλεύουν οι συγγραφείς".
"Εδώ έχουμε έναν κανόνα σπουδαίων μυαλών... Μια συναρπαστική απόπειρα να φτάσουμε στην καρδιά τού πώς δουλεύουν οι συγγραφείς".
(Financial Times)

"Δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από συνταρακτικό το να ζητάς από τους Ολύμπιους θεούς να εξηγηθούν... Μέσα από τη μοναδική ιδιοσυγκρασία τους, τα βέλη της κακεντρέχειας, τις μικρές εμμονές και τα αστεία τους, αυτοί οι συγγραφείς παίρνουν ζωή".
(ndependent)

"Το πιο αξιόλογο και εκτεταμένο πόνημα με περιεχόμενο συνεντεύξεις που διαθέτουμε... Μια σειρά από εξορμήσεις, πότε με κάποιο σκοπό και πότε από καπρίτσιο, με παρακάμψεις, με στάσεις για τσάι και νεφελώδεις διατυπώσεις.
(The New York Times)

"Συγκλονιστικό... Αυτό το βιβλίο θα εξάψει την περιέργεια και θα χαροποιήσει κάθε σοβαρό αναγνώστη ή συγγραφέα. Μπορεί και να εμπνεύσει ακόμα".
(The Times Literary Supplement)

"Σε απορροφούν εντελώς... Είναι όλες συναρπαστικές και συχνά πολύ αστείες".
(The Boston Globe)

"Αυτό το μεγαλειώδες λογοτεχνικό περιοδικό κατάφερε να αποκαλύψει αθόρυβα την ατμόσφαιρα μυστηρίου που περιβάλλει μερικούς από τους σπουδαιότερους συγγραφείς των τελευταίων πενήντα χρόνων... Γοητευτικό"
(Daily Mail)

"Αυτό το βιβλίο θα εξάψει την περιέργεια και θα χαροποιήσει κάθε σοβαρό αναγνώστη ή συγγραφέα. Μπορεί και να εμπνεύσει ακόμα".
(Times)

"Όταν πέθανε ο Πλίμπτον, ο λογοτεχνικός κόσμος αναρωτιόταν: τι θα απογίνει το Paris Review; Τώρα ξέρουμε την απάντηση. Έγινε ακόμα καλύτερο".
(Washington Post)

"Ένας μικρός θησαυρός. Οι συνεντεύξεις συνιστούν λογοτεχνικά ορόσημα και τα κουτσομπολιά, το χιούμορ, οι ιδέες και οι πρακτικές συμβουλές που δίνονται είναι αναζωογονητικές".
(San Francisco Chronicle)

"Σκέτη απόλαυση"
(The Independent)

"Σε εκτοξεύει στην καρδιά της πιο επίλεκτης λογοτεχνικής ομάδας, η οποία είναι αναπόδραστα εγωϊστική και συναισθηματικά εύθραυστη".
(Observer)

"Διαθέτει πληθώρα από απρόσμενα χαρίσματα".
(The Guardian)

"Απαραίτητο ανάγνωσμα για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει πώς δουλεύουν οι συγγραφείς και γιατί τα γραπτά τους εξακολουθούν να μας αφορούν".
(Daily Telegraph)

"Συναρπαστικές συνεντεύξεις... [Οι ερωτώμενοι] αναλύουν τη συγγραφή και τις μεθόδους τους με πρωτόγνωρη λεπτομέρεια και ειλικρίνεια. Οι μεν λάτρεις της λογοτεχνίας αναμφίβολα θα ικανοποιηθούν, οι δε επίδοξοι συγγραφείς θα αποκομίσουν τεράστια εμβριθή γνώση από αυτούς τους μάστορες της γραφής".
(The Plain Dealer (Cleveland)



Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Θεωρία της θρησκευτικής αρνησικοσμίας


Θεωρία των επιπέδων και κατευθύνσεων της θρησκευτικής αρνησικοσμίας:
Ενδιάμεση θεώρηση
(Zwischenbetrachtung)


Συγγραφέας : Weber Max


Για την Κοινωνιολογία και ιδιαίτερα για την παράδοση της Κοινωνιολογίας της θρησκείας, το κλασικό
αυτό κείµενο του Max Weber, Θεωρία των επιπέδων και κατευθύνσεων της θρησκευτικής αρνησικοσµίας,
ευρύτερα γνωστό από τον υπότιτλό του Ενδιάµεση θεώρηση, αποτελεί παγκοσµίως µία από τις πάγιες
αναφορές.
Με αφετηρία διάφορες της παγκόσµιας ιστορίας, ο Weber συσχετίζει την απάρνηση του κόσµου, την
αρνησικοσµία, µε την οικονοµία, την πολιτική, τον ερωτισµό, την αισθητική και τη διανόηση. Με
παραθέσεις στοιχείων που έχουν αποτελέσει την αφετηρία πολλαπλών συζητήσεων και κριτικών, ο µεγάλος
Γερµανός κοινωνικός επιστήµονας αναλύει τις διάφορες θρησκευτικές στάσεις που προκύπτουν από την
ασκητική και το µυστικισµό. Κείµενο κλασικό που µας εισάγει σε ένα απαιτητικό και πλούσιο
προβληµατισµό για το φαινόµενο της θρησκείας και µας προσφέρει πολλές και γόνιµες σκέψεις για τη
δυναµική της ανθρώπινης ιστορίας και τις δυνατότητες της ανθρώπινης πράξης.
Το κείµενο αποτελεί κλασικό δείγµα κοινωνιολογικής γραφής της κλασικής περιόδου, που αποτελεί
κατάλληλο υλικό για διδασκαλία και άντληση επιχειρηµάτων και ιδεών για όλους όσοι ασχολούνται
συστηµατικά µε το φαινόµενο της θρησκείας.
Το κείµενο δηµοσιεύεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Πρόκειται για ιδιαίτερα επιµεληµένη δίγλωσση
έκδοση. Ο καθηγητής Θανάσης Γκιούρας µε την εκτενή εισαγωγή του ανατρέχει στις ιστορικές και
φιλοσοφικές συνθήκες γένεσης του έργου, ενώ µε τις λεπτοµερείς επεξηγηµατικές σηµειώσεις για τις
έννοιες, τους όρους και τις ιδέες του κειµένου βοηθά τον αναγνώστη στην κατανόηση και την ερµηνευτική
προσέγγισή του.
Σε ποιους απευθύνεται
Σε αναγνώστες που καλλιεργούν ενδιαφέροντα στην ιστορία των ιδεών και ιδιαίτερα την ιστορία της
θρησκείας.
Σε σπουδαστές Κοινωνιολογίας.
Σε σπουδαστές Πολιτικής Επιστήµης.
Σε σπουδαστές Ιστορίας.
Σε σπουδαστές Φιλοσοφίας.
Σε σπουδαστές Θεολογίας και Θρησκειολογίας.


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Gabriele D'Annunzio - Η ηδονή


Εκδόσεις: Printa
μετάφραση: Ηλιοφώτιστη Παπαστεφάνου
επιμέλεια: Μαρία Σπυριδοπούλου
Έτος έκδοσης: 2011
416 σελ.

 

Το 1889 ο Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα, την Ηδονή. Ήρωάς του, ο Αντρέα Σπερέλλι, ένας εστέτ αριστοκράτης, λάτρης της τέχνης, του ωραίου, της ηδονής, του έρωτα. Μες στην κοσμική ζωή και την ηδονιστική ατμόσφαιρα της αριστοκρατίας της Ρώμης στα τέλη του 19ου αιώνα, βιώνει δύο μεγάλους έρωτες: αφενός με την ωραία, αισθησιακή και γεμάτη πάθος Έλενα, και αφετέρου με την αγνή και τρυφερή Μαρία. Στο τέλος όμως καταλήγει μόνος σ’ έναν κόσμο χωρίς αξίες, κενό και ρημαγμένο από τον ηδονισμό.



Σε αυτό το σκοτεινό μυθιστόρημα βλέπουμε την απόλυτη έκφραση της «παρακμής»: ηδυπάθεια και πνευματικότητα, λατρεία για τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε, εξύμνηση του Εγώ, απέχθεια για την εσωτερική αδυναμία. Η αγάπη για την τέχνη, η μεταμόρφωση της ίδιας της ζωής σε τέχνη, η αναζήτηση του ωραίου πέρα από κάθε ηθική σύμβαση, η περιφρόνηση για τους αστούς, καθιστούν τον Αντρέα Σπερέλλι του Ντ’ Αννούντσιο την ιταλική εκδοχή του Ντόριαν Γκρέυ του Όσκαρ Ουάιλντ.



Το βιβλίο του Gabriele D'Annunzio ''Η ηδονή'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Οι σύντροφοι του Αχιλλέα στα Ίμια


Ο συγγραφέας, πρώην συνάδελφος των τριών πεσόντων στα Ίμια, θεώρησε χρέος του να γράψει αυτό το μικρό βιβλίο. Προσπάθησε να δώσει τη διάσταση της απόφασης του πληρώματος του ελικοπτέρου που πέταξε εκείνη την νύκτα πάνω από τη δυτική Ίμια.
Το πλήρωμα εκείνο δεν έπεσε σε μια συνηθισμένη αποστολή. Ήξερε, πριν απογειωθεί ότι ήταν η τελευταία του πτήση...

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Η αληθινή ιστορία της Σπάρτης και της μάχης των Θερμοπυλών


Συγγραφέας: Jean Malye
Εκδοτικός Οίκος: Α. Α. Λιβάνη, 2011

Το 480 π.Χ., οι Πέρσες, υπό την ηγεσία του Ξέρξη, περνούν τον Ελλήσποντο. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ένας στρατός δύο εκατομμυρίων ανδρών και ένας ισχυρός στόλος από χίλιες διακόσιες επτά τριήρεις με πάνω από πεντακόσιες χιλιάδες άνδρες πλησιάζει τις ελληνικές ακτές.

Είναι η αρχή του Δεύτερου Μηδικού Πολέμου. Αύγουστος 480 π.Χ.: Τριακόσιοι Σπαρτιάτες πολεμιστές με επικεφαλής το βασιλιά Λεωνίδα αποφασίζουν να καθυστερήσουν τον εχθρό που κατευθύνεται επιθετικά προς την Αθήνα. Μόνο πέρασμα μεταξύ της Θεσσαλίας και της πεδιάδας της Αττικής, μια στενή δίοδος ανάμεσα στο βουνό και στη θάλασσα, οι Θερμοπύλες.

Επί τρεις ημέρες, οι Σπαρτιάτες θα παλέψουν ηρωικά, προτού υποκύψουν μέχρι τον τελευταίο γύρω από το πτώμα του βασιλιά τους.

O συγγραφέας

Ο Ζαν Μαλί ανθολογεί μέσα από αρχαία κείμενα τα αποσπάσματα εκείνα που αναφέρονται στην ιστορία της Σπάρτης και στη μάχη των Θερμοπυλών. Με τη βοήθεια του Ηρόδοτου, του Διόδωρου Σικελιώτη, του Πλούταρχου, του Ξενοφώντα, του Αισχύλου, του Λυσία και άλλων, οικοδομεί σταδιακά τη Λακεδαιμονίων Πολιτεία (αγωγή παίδων, εφήβων, στρατός, αγωγή κοριτσιών, γάμος, ήθη και έθιμα) και αφηγείται τα γεγονότα που συνδέονται με την περίφημη μάχη των Θερμοπυλών, που έλαβε χώρα το 480 π.Χ.


Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Οι παράνομες συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας


Τα κείμενα που αποκάλυψαν τις δουλείες υποτέλειας της χώρας

Συγγραφέας : Κασιμάτης Γεώργιος Ι.
Εκδότης : Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

Είναι πια σε ένα αρκετά µεγάλο µέρος του ελληνικού λαού γνωστό ότι οι δανειακές συµβάσεις που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση µε τις δεκαπέντε χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ µεταξύ 3 και 10 Μαΐου 2010 περιέχουν πρωτοφανείς στην ιστορία του οικονοµικού διεθνούς δικαίου δεσµεύσεις της εθνικής κυριαρχίας και της εθνικής περιουσίας της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές της και πρωτοφανείς παραβιάσεις του συνταγµατικού, του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου.

Αυτό καθιστά αδήριτη την ανάγκη συνέχισης του αγώνα αντικειµενικής και πλήρους ενηµέρωσης για τα τεκταινόµενα στο πολιτικό πεδίο της χώρας µας και του ευρύτερου ευρωπαϊκού χώρου.

Ως µικρή συµβολή στη συνέχιση αυτού του αγώνα, κρίθηκε σκόπιµη η αναδηµοσίευση σ' αυτό τον τόµο όλων εκείνων των κειµένων που άρχισαν, µετά την υπογραφή των παραπάνω συµβάσεων, να καθιστούν γνωστές και να καταγγέλλουν τις πρωτοφανείς δεσµεύσεις της Ελλάδας και τις παραβιάσεις του δικαίου που περιείχαν.